TY  - JOUR
TI  - Testing Miocene remagnetization of Bey Dağları: timing and amount of neogene rotations in SW Turkey
AB  - Bu çalışma Ege oroklinalinin güneybatı Türkiye’deki doğu kanadı rotasyonunun zamanı ve miktarını yeniden değerlendirmektedir. Bu oroklinal için geçerli güncel model, Geç Kretase−Eosen yaşlı platform karbonatları ile Alt Miyosen filiş çökellerinin yüzlekler verdiği Beydağları bölgesinin saatin tersi istikamette 25−30°’lik bir açı ile döndüğü şeklindedir. Bu modele göre rotasyon Miyosen yeniden mıknatıslanmasından sonra meydana gelmiş olup, Ege oroklininin batı ve doğu kanatları rotasyonlarının farklı zamanlarda gerçekleşmiş olabileceği gerçeğini dışlamaz. Bu modeli test etmek amacıyla, Beydağları Alt Miyosen istiflerinde ayrıntılı paleomanyetik çalışma icra edilmiştir. Korkuteli ve Doğantaş civarında, Beydağları kireçtaşları ile uyumsuzluk gösteren Akitaniyen birimler ile başlayıp Üst Burdigaliyen–Alt Langiyen’a kadar uzanan Miyosen ön-ülke havza stratigrafisine sahip iki kompozit kesit örneklenmiş ve zengin bir paleomanyetik analiz veri gurubu elde edilmiştir. Akitaniyen kireçtaşları ile Burdigalian mavi renkli killerdeki Kalıntı Doğal Mıknatıslanma (KDM) baskın olarak magnetit ve ikincil olarak grigayt ile hematite bağlıdır. Pozitif Terselme Testi, kalıntı doğal mıknatıslanma (KDM) kazanıldıktan sonra yeğince kompaksiyona uğramış olan örneklerden elde edilen polarite verilerinin jeomanyetik polarite zaman çizelgesi ile uyumlu oluşu, güvenli bir şekilde paleo-seküler değişime atfedilebilecek KDM yönlerindeki saçılım ile son zamanlarda önerilen ve eşsıcaklık ısıl kalıntı mıknatıslanma (EIKM) kazanım eğrilerinin test edildiği Uç Eleman Model Test sonuçlarının pozitif olması hep birlikte Beydağları Platfomu Miyosen çökellerinin yeniden mıknatıslanma geçirmediği sonucuna işaret etmektedir. Var olan verilerin kısmen yeniden değerlendirilmesi yanında bizim sonuçlarımız, Beydağları bölgesinin Geç Kretase ile Geç Burdigaliyen arasında herhangi bir rotasyona uğramadığı, günümüzden 16 ile 5 My önce, yani Orta–Geç Miyosen aralığında ve daha önceden kaydedildiği üzere, Antalya’nın kuzeyindeki rotasyona uğramamış Pliyosen çökellerin depolanmasından önce ki dönemde, saatin tersi yönde 20°’lik bir rotasyona maruz kaldığına işaret etmektedir. Doğu kanat için önerdiğimiz 16−5 My’lik yeni yaş sınırlamamız ile (genel olarak) batı kanat için daha önceden yayınlanmış olan 15−8 My karşılaştırıldığında Ege oroklinalinin doğu ve batı kanatlarının eşzamanlı olarak rotasyona maruz kaldıkları sonucu ortaya çıkar. Beydağları’nın rotasyonu, muhtemelen güneyde Afrika levha sınırı ile, doğuda ise blok rotasyonlarına bağlı ortaya çıkan ve sağ yönlü transpresyonu paylaşan Aksu bindirmesi ile sağ yönlü Kırkkavak Fayı ile sınırlanmıştır. Batı Anadolu’nun Beydağları’nın kuzeyinde ve batısındaki rotasyonları ise gelecekteki yayınların konusu olacaktır.
AU  - DEKKERS, Mark J.
AU  - KOÇ, Ayten
AU  - VAN HINSBERGEN, Douwe J.J.
PY  - 2010
JO  - Turkish Journal of Earth Sciences
VL  - 19
IS  - 2
SN  - 1300-0985
SP  - 123
EP  - 156
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/97934
ER  -