Enterik patojenlerde çoğul ilaç direnci gelişimi Edirne'de gittikçe artan bir sorundur. Bu çalışmada iki yıllık bir dönem içinde toplanan klinik Shigella izolatlarmın, esas olarak tedavide kullanılan antimikrobiklere karşı in vitro duyarlılıkları çalışılmıştır. Çalışmaya 1 Ocak 1994 - 31 Aralık 1995 tarihleri arasında Edirne'de, tümü sporadik olgulardan izole edilen toplam 70 Shigella izolatı (58 S. flexneri. 10 S: sonnei. and 2 S. bovdii) alınmıştır. Bakteriler standart biyokimyasal testler ve özgül antiserumları ile aglütinas'yon temelinde tanımlanmıştır. Antibiyogramlar NCCLS M2-A5'e göre disk difüzyon yöntemiyle çalışılmıştır. Tüm izolatlar sefuroksim ve siprofloksasine duyarlı bulunmuştur. Çalışma dönemini kapsayan iki yıl içinde, özellikle S. flexneri'de olmak üzere ampisilin direnci % 45'den % 81'e (p = 0.0132), trimetoprim-sulfametoksazol direnci % 39'dan % 73'e (p = 0.0253), yükselmiştir. Edirne'de ampisilin ve trimetoprim-sulfametoksazol, Shigella infeksiyonlarının tedavisinde güvenilirliğini kaybetmiştir. Bölgede şigellozun empirik tedavisi için seçilecek ilaç siprofloksasin olabilir. Başta çocuklar ve gebeler olmak üzere siprofloksasin kullanılmayan olgular için sefuroksimin in vivo yararlılığını değerlendirecek ileri çalışmalara gerek vardır.
