ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ

İnan Yıldız, Funda; BENZER, AHMET

ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ

Funda İNAN YILDIZ, (Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi, Temel Eğitim Bölümü, Sınıf Eğitimi A.B.D., İstanbul, Türkiye)

Ahmet BENZER (Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi, Türkçe ve Sosyal Bilimler Eğitimi Bölümü, Türkçe Eğitimi A.B.D, İstanbul, Türkiye)

Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi

5 4

Yıl: 2022 Cilt: 11 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 754 - 776 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 27-01-2023

ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ

Öz:

Araştırmada ilkokulda dil bilgisi öğretimine yönelik öğretmen ve program değişkenleri karşılaştırmalı olarak incelemeye alınmıştır. Araştırma, durum çalışması ve tarihsel araştırma yaklaşımı kullanılarak tasarlanan nitel bir çalışmadır. Durum çalışması basamağında çalışma grubunu İstanbul ilinde görev yapan 7 sınıf öğretmeni oluşturmaktadır. Tarihsel araştırma basamağında ise 1924, 1926, 1930, 1948, 1968, 1981, 2005 ve 2019 ilkokul Türkçe öğretim programlarının dil bilgisi bölümleri öğretmen görüşleri ile karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Veri toplama aracı olarak 18 sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmenler gerçek anlam, mecaz anlam, terim anlam, eş anlam, zıt anlam, eş sesli sözcük; çekim eki; ünsüz benzeşmesi, ünsüz yumuşaması; özel-cins ad, tekil-çoğul ad, adın halleri, birleşik ad; sıfat, kişi zamiri; bağlaç; fiil, fiilde geçmiş zaman, gelecek zaman, şimdiki zaman, geniş zaman, fiilde kişi; yüklem, özne; kurallı cümle konuları ile noktalama işaretleri kapsamında nokta, virgül, iki nokta, uzun çizgi, tırnak işareti, soru işareti, kesme işareti, ünlem işareti, üç nokta, kısa çizgi, yay ayraç, eğik çizgi işaretlerinin ilkokul düzeyine uygun olduğunu düşünmektedir. Sözü edilen konular 1924-2019 ilkokul Türkçe öğretim programlarında yer almaktadır. Öğretmenler kök, yapım eki; edat; zarf; basit fiil, türemiş fiil, birleşik fiil; zarf tümleci, dolaylı tümleç; basit cümle, birleşik cümle ile noktalama işaretleri kapsamında den den işaretinin ilkokul düzeyine uygun olmadığını düşünmekle birlikte sözü edilen konular 1924-2019 ilkokul Türkçe öğretim programlarında yer almaktadır.

Anahtar Kelime: İlkokulda dil bilgisi işlevsel dil bilgisi dil edinimi

GRAMMAR TEACHING IN PRIMARY SCHOOL IN TERMS OF TEACHER AND TURKISH CURRICULUM VARIABLES

Öz:

In the study, teacher and curriculum variables for grammar teaching in primary school were examined comparatively. The research was a qualitative study designed using a case study and historical research approach. In the case study, the study group consisted of seven primary school teachers who are working in İstanbul. In the historical research, the grammar sections of 1924, 1926, 1930, 1948, 1968, 1981, 2005, and 2019 primary school Turkish curriculum were examined in comparison with the opinions of the teachers. A semi-structured interview form consisting of 18 questions was used as a data collection tool. Case study and historical research steps were analyzed separately. According to the results of the research, teachers think that these subjects are suitable for primary school level: literal meaning, figurative meaning, term meaning, synonym, antonym, homophonic word; conjugation suffix; phonetic occurences, proper-genus noun, singular-plural noun, forms of noun, compound noun; adjective, personal pronoun; conjunction; verb, past tense, future tense, present tense, present tense, person in verb; predicate, subject; regular sentence, full stop, comma, colon, long dash, quotation mark, question mark, apostrophe, exclamation mark, ellipsis dots, dash, round parenthesis, slash.These subjects are included in the 1924-2019 primary school Turkish curriculum. According to the results of the research, teachers think that these subjects are not suitable for primary school level: Root, suffix; preposition; adverb; simple, derivative, compound verb; adverbial complement, indirect object; simple sentence, compound sentence, ditto mark. These subjects are included in the 1924-2019 primary school Turkish curriculum.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

TRDizin Dışındaki Atıf Sayıları

OpenCitations: 0

OpenAlex: 0

Crossref: 0

Alyılmaz, C. (2010). Türkçe öğretiminin sorunları. International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 5(3),728-749.
Aydın, Ö. (1999). Orta okullarda dil bilgisi öğretimi üzerine öğretmen görüşleri. Dil Dergisi, 81, 23-29.
Bağcı Ayrancı, B. (2017). Sezdirme yöntemi ile dil bilgisi öğretimi üzerine Türkçe öğretmenlerinin görüşlerinin incelenmesi. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5(4), 145- 164.
Batur, Z., Akar, C., Sezgin Tufan, B. ve Topbaşoğlu, N. (2016). İlkokul ikinci sınıf öğrencilerinin noktalama işaretlerini kullanma becerisi. Uluslararası Türkçe Eğitimi ve Öğretimi Dergisi, 2, 46-60.
Benzer, A. (2017). Cumhuriyet dönemi karşılaştırmalı ana dili öğretim programları. A. Güzel (Ed.), Başlangıçtan günümüze Türkçenin eğitim-öğretim tarihi araştırmaları (1. Baskı) içinde (s. 301-350). Ankara: Akçağ Yayınları.
Benzer, A. (2019). Dil bilgisi öğretiminde öğretim programı, ders kitabı ve merkezî sınav çıkmazı. The Journal of Academic Social Science Studies, 76, 291-323.
Borg, S. (1998). Teachers’ pedagogical systems and grammar teaching: A qualitative study. Tesol Quarterly, 32(1), 9-38.
Bozavlı, E. (2016). İlkokul çağındaki çocuklarda bağlaçların söylemsel değerleri. Turkish Studies, 11(10), 137-150.
Bryman, A. (2007). Barriers to Integrating Quantitative and Qualitative Research. Journal of Mixed Methods Research, 1(1), 8-22.
Bulut, P. (2015). İlkokul öğrencilerine dil bilgisi öğretiminde bir yöntem önerisi: Yaratıcı drama. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(37), 719-725. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, F.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2020). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayınları.
Cohen, L., Manion, L. ve Morrison, K. (2000). Research methods in education. London&Newyork: Routledge, Falmer&Francis Group.
Crystal, D. (2005). How language works: How babies babble, words change meaning and languages live or die. New York: Penguin Groups.
Cushing, I. ve Helks, M. (2021): Exploring primary and secondary students’ experiences of grammar teaching and testing in England. English in Education, Special Issue, 1-12.
Demeuse, M. ve Strauven, C. (2016). Eğitimde program geliştirme: Politik kararlardan uygulamaya (Y. Budak, çev.). Ankara: Pegem Akademi.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. Ankara: Mili Eğitim Basımevi.
Demirel, Ö. (2020). Eğitimde program geliştirme: kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem Akademi.
Doherty, M. J. (2004). Children’s difficulty in learning homonyms. Journal of Child Language, 31, 203–214.
Ekiz, D. (2020). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Erdem, İ. (2008). Öğretmen görüşlerine göre dil bilgisi konularının öğretilme güçlükleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(1), 85-105.
Erdoğan, T. ve Gök, B. (2009). Türkçe’nin ana dili olarak öğretiminde karşılaşılan sorunlar ve bu sorunların giderilmesine yönelik öneriler: Ankara ili örneği. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt:03 No:36, 1-16.
French, R. (2009). Pumpkin Soup and grammatics: A critical literacy case study with year 2. In T. Hays and R. Hussain (Eds.), Bringing the gap between ideas doing research-proceedings of the 3rd annual postgraduate research conference, The Faculty of The Professions, University of New England, Armidale NSW (pp. 69-84). Armidale, Australia: University of England.
French, R. (2010). Primary school children learning grammar: Rethinking the possibilities. In T. Locke (Ed.), Beyond the grammar wars: A resource for teachers and students on developing language knowledge in the English/literacy classroom (pp. 206–229). New York: Routledge.
Göçer, A. (2008). Türkçe dil bilgisi öğretiminde çözümleme yönteminin kullanımı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (10), 101-120.
Göğüş, B. (1971). Anadili olarak Türkçenin öğretimine tarihsel bir bakış. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı- Belleten, 18, 123-154.
Graves, D. H. (1980). When children want to punctuate: Basic skills belong in context. Language Arts, 57(5), 567-573.
Hulshof, H. (2002). Vormen van taalkennis. Over Grammatica, taalbeschouwing en taalkundige vorming in het onderwijs Nederlands [Shapings of knowledge about language. On grammar, language contemplation and linguistic education in Dutch education]. Leiden University.
Jeurissen, M. (2012). Perhaps I didn’t really have as good a knowledge as I thought I had. What do primary school teachers know and believe about grammar and grammar teaching? Australian Journal of Language and Literacy, 35(3), 301-316.
Kahraman, T. (2010). Dilbilgisi öğretiminin durumu ve sonuçları üzerine küçük bir araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 5-13.
Katz, N., Baker, E. ve Macnamara, J. (1974). What's in a name? A study of how children learn common and proper names. Child Development, 45, 469-473.
Kula, S., Budak, Y. ve Taşdemir, M. (2015). İlkokul 4. sınıf öğrencilerinin noktalama kurallarını öğrenme düzeyi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 6(18), 58-80.
Maarif Vekâleti (1340). İlkmekteplerin müfredat programı. İstanbul: Matbaa-i Amire.
Maarif Vekâleti (1926). İlkmekteplerin müfredat programı. İstanbul: Millî Matbaa.
Maarif Vekâleti (1930). İlkmektep müfredat programı. İstanbul: Devlet Matbaası.
Millî Eğitim Bakanlığı (1948). İlkokul programı. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
Millî Eğitim Bakanlığı (1968). İlkokul programı. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
Millî Eğitim Bakanlığı (1981). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi. Millî Eğitim Bakanlığı (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar).
Millî Eğitim Bakanlığı (2019). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar).
Olivia, P. F. ve Gordon, W. R. (2018). Program ve öğretimin tanımlanması (M. Çakmak ve Ö. C. Çelik, Çev.), K. Gündoğdu (Ed.), Program geliştirme (ss. 3-24). Ankara: Pegem Akademi.
Ömeroğlu, A. F. (2018). Dil bilgisi öğretiminin 2004-2017 yılları arası Türkçe dersi öğretim programları açısından incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(1), 260-280.
Özcan, H. (2017). Adjectives in the acquisition of Turkish: A developmental profile. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(2), 1-10.
Piaget, J. (2017). Çocukta karar verme ve akıl yürütme (S. E. Siyavuşgil, çev.). Ankara: Palme Yayıncılık.
Reedy, D. ve Bearne, E. (2013). Teaching grammar effectively in primary schools. London: UKLA.
Taylor, S. J. (1986). Grammar curriculum: Back to square one. English Journal, 75, 94-98.
Tiryakiol, S., Sarıtaş, H. ve Benzer, A. (2018). Kuralavarım yaklaşımıyla Türkçe dil bilgisi öğretimi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 6(3), 372-393.
Ulaş, A. H., Epçaçan, C., Mutlu Aydın, S. ve Kurtlu Y. (2015). İlkokul 4.sınıf öğrencilerine cümlenin ögelerinin öğretiminde işbirlikli öğrenme tekniklerinden takım oyun turnuvanın akademik başarıya etkisi. Turkish Studies, 10(7), 935-950.
Waugh, D. (1998). Practical approaches to teaching punctuation in the primary school. Reading. 32(2), 14-17.
Yapıcı, M. (2004). İlköğretim Dil bilgisi konularının çocuğun bilişsel düzeyine uygunluğu, İlköğretim-Online, 3(2), 35-41.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yin, R. K. (2003). Case study research design and methods. London: Sage Publications. Seçkin Yayıncılık.

APA	İnan Yıldız F, BENZER A (2022). ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. , 754 - 776.
Chicago	İnan Yıldız Funda,BENZER AHMET ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. (2022): 754 - 776.
MLA	İnan Yıldız Funda,BENZER AHMET ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. , 2022, ss.754 - 776.
AMA	İnan Yıldız F,BENZER A ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. . 2022; 754 - 776.
Vancouver	İnan Yıldız F,BENZER A ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. . 2022; 754 - 776.
IEEE	İnan Yıldız F,BENZER A "ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ." , ss.754 - 776, 2022.
ISNAD	İnan Yıldız, Funda - BENZER, AHMET. "ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ". (2022), 754-776.

APA	İnan Yıldız F, BENZER A (2022). ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 11(2), 754 - 776.
Chicago	İnan Yıldız Funda,BENZER AHMET ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi 11, no.2 (2022): 754 - 776.
MLA	İnan Yıldız Funda,BENZER AHMET ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, vol.11, no.2, 2022, ss.754 - 776.
AMA	İnan Yıldız F,BENZER A ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi. 2022; 11(2): 754 - 776.
Vancouver	İnan Yıldız F,BENZER A ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi. 2022; 11(2): 754 - 776.
IEEE	İnan Yıldız F,BENZER A "ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ." Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 11, ss.754 - 776, 2022.
ISNAD	İnan Yıldız, Funda - BENZER, AHMET. "ÖĞRETMEN VE PROGRAM DEĞİŞKENLERİ BAKIMINDAN İLKOKULDA DİL BİLGİSİ ÖĞRETİMİ". Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi 11/2 (2022), 754-776.