Amaç: Bu çalışmada, Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi kısıtlama sürecinde çocukların uyku bozukluğu yaşayıp yaşamadığının, eğer yaşıyorlarsa uyku ile ilgili hangi alanlarda sorun yaşadıklarının saptanması, ayrıca uyku bozukluğunun kronotip ve Koronavirüs anksiyetesi ile ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Nisan-Kasım 2020 tarihleri arasında Kocaeli Üniversitesi Çocuk ve Ergen Psikiyatri polikliniklerine başvuran; ilkokul 1-4. sınıfa giden 98 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Ebeveynlere “Sosyodemografik Bilgi Formu”, “Çocuk Uyku Alışkanlıkları Anketi”, “Çocukluk Dönemi Kronotip Anketi”; çocuklara ise “Koronavirus Anksiyete Ölçeği Kısa Formu” ve pandemi süreci ile ilgili beş maddeden oluşan bilgi formu uygulanmıştır. Bulgular: Uyku alışkanlıkları anketi toplam puanına bakıldığında, grubun %70,4’ünün klinik olarak anlamlı düzeyde uyku sorunu yaşadığı saptanmıştır. Çalışmamızda gözlenen en yaygın uyku bozuklukları; yatma zamanı direnci, uykuya dalmanın gecikmesi ve gece uyanmalarıdır. Ailede fiziksel hastalık (p=0,019), sigara kullanımı (p=0,032), pandemide uyku düzen değişikliği (p=0,002), annenin uyku değişimi (p=0,006), babanın uyku değişimi (p=0,035), ve iştah değişimi (p=0,010) ile uyku bozukluğu arasında anlamlı ilişki saptanmıştır. Kronotip ölçeğine göre 66 çocuğun sabahçı, 31 çocuğun ara form, bir çocuğun ise akşamcı olduğu gözlenmiştir. Çocukların Koronavirüse yönelik anksiyetesinin düşük olduğu saptanmıştır. Sonuç: Çalışmamız, çocuklarda pandemi döneminde uyku bozukluğunun belirgin düzeyde olduğunu ancak bu durumun pandemi ile ilişkili anksiyete ya da kronotip ile ilgili sorunlardan çok, uyku düzenlerindeki değişiklik ve ebeveynlerin uykusundaki değişimlerden kaynaklandığını göstermektedir. Polikliniklere başvuran hastaların uyku ile ilgili sorunları değerlendirilirken bu faktörlerin sorgulanması ve bu yönde düzenlemeler yapılması yararlı olacaktır.