Yıl: 2023 Cilt: 16 Sayı: 62 Sayfa Aralığı: 125 - 158 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.29228/Joh.66159 İndeks Tarihi: 15-05-2023

TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ

Öz:
İnsanlık tarihi boyunca yardımlaşma ve dayanışma her dönemin ekonomik, sosyal, kültürel ve siyasi yapısına göre değişim göstermiş olsa da hep varolmuştur. Ancak özellikle Sanayi Devrimi sonrasında başta işçiler olmak üzere kentlerde yoğunlaşan nüfusun karşı karşıya kaldığı sorunların çözümü için geleneksel yardımlar yetersiz kalmıştır. Bunun sonucunda dezavantajlı durumda olan nüfus gruplarına yönelik profesyonel yardım ve hizmetlere ihtiyaç duyulmuştur. 19. yüzyılın sonlarında, sosyal hizmet eğitimine yönelik programlar şekillenmeye başlamıştır. Anadolu’da sosyal hizmet batının geçirmiş olduğu sosyal ve ekonomik değişimlerden değil daha çok dini ve geleneksel bir anlayıştan hareketle gelişmiş ve dönüşmüştür. Anadolu’da sosyal hizmet başta dini ve geleneksel kökleri olmak üzere birçok sosyal referansla gelişmiş ve dönüşmüştür. Osmanlı İmparatorluğu döneminde özellikle öksüz ve yetim çocuklar sosyal hizmetin öncelikli alanını oluşturmuşlardır. Cumhuriyet Dönemi, sosyal hizmetlerin gelişimi noktasına bir dönüm noktası olmuştur. Özellikle 1963 yılında SHÇEK’in kurulmasının ardından sosyal hizmetlerin sunumunda kurumsallaşma başlamıştır. 2011 yılında farklı birimlere bağlı sosyal hizmet kurumları Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı adıyla tek bir çatı altında toplanmıştır. Süreç içerisinde isim değişiklikleri olsa da güncel ismiyle Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı çocuk, genç, yaşlı, engelli, kadın, sığınmacı ve göçmenler başta olmak üzere birey, grup ve yerel toplulukların durumunu geliştirmek ve değiştirmek amacıyla sosyal hizmetlerin sunulduğu kurum haline gelmiştir. Bu makalede Osmanlı döneminden günümüze sosyal hizmet kurumlarınun tarihsel gelişimine ve sunduğu hizmetlere yer verilmiştir.
Anahtar Kelime:

Historical Development of Social Work Institutions in Turkey

Öz:
Throughout the history of humanity, cooperation and solidarity have always existed, although they have changed according to each period's economic, social, cultural, and political structure. However, traditional aids were insufficient to solve the problems faced by the population concentrated in the cities, especially the workers, especially after the Industrial Revolution. As a result, there was a need for professional assistance and services for disadvantaged population groups. At the end of the 19th century, programs for social work education began to take shape. Social work in Anatolia has developed and transformed from a religious and traditional understanding rather than the social and economic changes that the West has undergone. Social work in Anatolia has developed and transformed with many social references, especially its religious and traditional roots. During the Ottoman Empire, especially orphans and orphans formed the priority area of social work. The Republican Period has been a turning point for the development of social services. Especially after the establishment of SHÇEK in 1963, institutionalization began in the provision of social services. In 2011, social service institutions affiliated with different units were gathered under a single roof under the name of the Ministry of Family and Social Policies. Even though there were name changes in the process, the Ministry of Family and Social Services, with its current name, has become the institution where social services are provided to improve and change the situation of individuals, groups, and local communities, especially children, young people, elderly, disabled, women, asylum seekers, and immigrants. In this article, the historical development of social service institutions from the Ottoman period to the present and the services they provide are included.
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Albayrak, H., (1988). Himâye-i etfal cemiyeti. Tarih ve Toplum, 9, 52-55.
  • ASHB (2021). 2021 Yıl Sonu Verileri. https://www.aile.gov.tr/media/108736/ kurumsal-istatistikler.pdf, Erişim tarihi: 25.10.2022
  • ASHB (2021). Faaliyet Raporu. https://www.aile.gov.tr/media/100242/2021- yili-faaliyet-raporu.pdf, Erişim tarihi: 24.10.2022.
  • ASHB (2022). Bakanlığın tarihçesi. https://www.aile.gov.tr/bakanlik/hakkinda/ tarihce/ Erişim tarihi: 24.10.2022
  • Altun, Z. (2021). Yaşlılara yönelik sosyal politikalar ve sosyal hizmetler: Sivil toplum kuruluşları üzerinden bir değerlendirme. Toplumsal Politika Dergisi, 2(1), 30-44.
  • ASHB (2020). Gündüz Bakım Merkezleri Ülke Genelinde Yaygınlaşıyor. aile.gov.tr:https://www.aile.gov.tr/eyhgm/haberler/gunduz-bakimmerkezleri- ulke-genelinde-yayginlasiyor/, Erişim tarihi: 25.10.2022
  • Atlı, A., & Kutlu, M. (2012). Çocuk yuvaları ve yetiştirme yurtlarında çalışan personelin empatik eğilim düzeylerinin incelenmesi. Journal of Society & Social Work, 23(1).
  • Bahar, G., Bahar, A., & Savaş, H. A. (2009). Yaşlılık ve yaşlılara sunulan sosyal hizmetler. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 4(12), 85-98.
  • Bay, A. (2014). Osmanlı toplumunda evlatlıklar ve hukuki durumları. Electronic Turkish Studies, 9(4), 149-163.
  • Baytal, Y. (2009). Atatürk döneminde nüfusu artırma çalışmaları ve Gürbüz Türk çocuğu projesi. Cumhuriyet Tarihi Araştırmaları Dergisi, 5(10), 117-137.
  • Bilgin, Ö., & Yetimoğlu, E. N. (2018). Çocuk koruma ilk müdahale ve değerlendirme birimleri: Birime teslim edilen çocuklara ilişkin bir araştırma. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 2(1), 25-50.
  • Cantürk, F. D. (2017). Evde Engelli Bakım Ücreti Hizmetlerinin Sosyal Modeli Gerçekleştirmedeki Rolü. Doktora tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Çavuşoğlu, T., (2005), Sosyal Hizmetlerin Yakın Tarihinden Sayfalar-Türkiye Çocuk Esirgeme Kurumu Yaprakları (1917-1983), SABEV Yayını.
  • Çetin, B. I. (2017). Sanayi devrimi’nden 21. yüzyıla batı dünyasında engellilik. SGD-Sosyal Güvenlik Dergisi, 7(1), 91-122.
  • Çocuk Hizmetleri Genel Müdürlüğü 2019 Yılı Faaliyetleri Raporu, (2019). https://www.aile.gov.tr/media/46052/c-ocuk-hizmetleri-genel-mu-du-rlug- u-2019-yili-faaliyetleri.pdf, Erişim tarihi: 15.10.2022
  • Dalbay, R. S. (2009). Özürlü Yakınlarının Özürlülere Yönelik Sosyal Politikalara İlişkin Beklentileri ve Memnuniyet Dereceleri (Isparta Örneği). Doktora tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Dalkır Kahveci, A. (2019). 6284 Sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’un Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddeti Önlemedeki Rolü. Doktora tezi, Çankaya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Danış, M. Z., & Kırbaç, A. (2013). The historical development of social work practice with ındividual. Middle-East Journal of Scientific Research, 14(5), 703-711.
  • Elmacı, D. (2010). Günümüzün yetim kalan kuruluşları: Yetiştirme yurtları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(4), 949-970.
  • Erkan, B., Şentürk, M., Akbaş, Yusuf, E. & Paksoy, S. (2012). Dünyada ve Türkiye’de sosyal bütçeleme (Cinsiyete duyarlı bütçe) yaklaşımı. International Journal of Economic and Administrative Studies, 5(9), 85- 105.
  • Eryüksel, A. (1998). Osmanlı devletinde dul ve yetimler. Şarkiyat Mecmuası, (8), 331-344.
  • EYHGM. (2022b). Engelli ve yaşlı istatistik bülteni: Ağustos 2022. https://www.aile.gov.tr/media/117257/eyhgm_istatistik_bulteni_agustos2 022.pdf, Erişim tarihi: 22.10.2022
  • EYHGM. (2022b). Engelli bakım hizmeti. https://www.aile.gov.tr/sss/engelli-veyasli- hizmetleri-genel-mudurlugu/engelli-bakim-hizmeti/, Erişim tarihi: 22.10.2022
  • Gökmen, F. (2007). Türkiye’de özürlü haklarının gelişimi. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı, Özveri Dergisi, 2(4), 1085-1106.
  • Hughes, B. & Paterson, K. (2011). Sakatlık sosyal modeli ve kaybolan beden: Bir yeti yitimi sosyolojisine doğru. D. Bezmez, S. Yardımcı, Y. Şentürk (Der.), Sakatlık çalışmaları: Sosyal Bilimlerden Bakmak içinde (s. 63-80). Koç Üniversitesi Yayınları.
  • Işıl, A. (2015). Osmanlı Devleti’nde gençlerle ilgili kurulmuş vakıflar. Din ve Hayat, 25, 29-31.
  • Kahraman-Güloğlu, F. (2017). Kesişimsel Yaklaşımla Engellilik ve Toplumsal Cinsiyet -Amerika Birleşik Devletleri ve Türkiye Karşılaştırması. Doktora tezi, Sakarya Üniversitesi.
  • Kahraman-Güloğlu, F. (2021). Tarihi süreçte dünyada ve Türkiye’de engelliliğin değişimi ve gelişimi. T. Güloğlu ve E. S. Kala (Ed.), Değişen Dünyada Sosyal Politika içinde (s. 187-212). Ekin Yayınevi.
  • Kalaycı Kırlıoğlu, H. İ. & Karakuş, Ö. (2020). Reflection of the perceptions of students with disabilities on their disabilities to education experiences. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31(3), 1153-1175.
  • Kalaycı Kırlıoğlu, H. İ. & Kırlıoğlu, M. (2021). Sosyal hizmet uzmanlarının engelliliğe ilişkin tutumları ölçeği’nin türkçeye uyarlanması: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Toplum ve Sosyal Hizmet, 32(3), 771-786.
  • Kaya, T. (2017). Yerleşim evleri ve göçmenden vatandaşa: Hull House örneği. İnsan Hakları Yıllığı, 35, 79-95.
  • Kayaarslan, S. (2016). Evde Bakım Hizmeti Sunan Engelli Bakıcılarının Yaşam Kalitelerinin Değerlendirilmesi (Kırıkkale Örneği). Doktora tezi, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Kayacı, E. (2022). Engelli Kurum Bakım Hizmet Modelinde Aile Süreçleri. Doktora tezi, İstanbul Aydın Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • EYHGM. (2022b). Engelli ve yaşlı istatistik bülteni: Ağustos 2022. https://www.aile.gov.tr/media/117257/eyhgm_istatistik_bulteni_agustos2 022.pdf, Erişim tarihi: 22.10.2022
  • EYHGM. (2022b). Engelli bakım hizmeti. https://www.aile.gov.tr/sss/engelli-veyasli- hizmetleri-genel-mudurlugu/engelli-bakim-hizmeti/, Erişim tarihi: 22.10.2022
  • Gökmen, F. (2007). Türkiye’de özürlü haklarının gelişimi. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı, Özveri Dergisi, 2(4), 1085-1106.
  • Hughes, B. & Paterson, K. (2011). Sakatlık sosyal modeli ve kaybolan beden: Bir yeti yitimi sosyolojisine doğru. D. Bezmez, S. Yardımcı, Y. Şentürk (Der.), Sakatlık çalışmaları: Sosyal Bilimlerden Bakmak içinde (s. 63-80). Koç Üniversitesi Yayınları.
  • Işıl, A. (2015). Osmanlı Devleti’nde gençlerle ilgili kurulmuş vakıflar. Din ve Hayat, 25, 29-31.
  • Kahraman-Güloğlu, F. (2017). Kesişimsel Yaklaşımla Engellilik ve Toplumsal Cinsiyet -Amerika Birleşik Devletleri ve Türkiye Karşılaştırması. Doktora tezi, Sakarya Üniversitesi.
  • Kahraman-Güloğlu, F. (2021). Tarihi süreçte dünyada ve Türkiye’de engelliliğin değişimi ve gelişimi. T. Güloğlu ve E. S. Kala (Ed.), Değişen Dünyada Sosyal Politika içinde (s. 187-212). Ekin Yayınevi.
  • Kalaycı Kırlıoğlu, H. İ. & Karakuş, Ö. (2020). Reflection of the perceptions of students with disabilities on their disabilities to education experiences. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31(3), 1153-1175.
  • Kalaycı Kırlıoğlu, H. İ. & Kırlıoğlu, M. (2021). Sosyal hizmet uzmanlarının engelliliğe ilişkin tutumları ölçeği’nin türkçeye uyarlanması: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Toplum ve Sosyal Hizmet, 32(3), 771-786.
  • Kaya, T. (2017). Yerleşim evleri ve göçmenden vatandaşa: Hull House örneği. İnsan Hakları Yıllığı, 35, 79-95.
  • Kayaarslan, S. (2016). Evde Bakım Hizmeti Sunan Engelli Bakıcılarının Yaşam Kalitelerinin Değerlendirilmesi (Kırıkkale Örneği). Doktora tezi, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Kayacı, E. (2022). Engelli Kurum Bakım Hizmet Modelinde Aile Süreçleri. Doktora tezi, İstanbul Aydın Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Kısakaya, A., Bahar, H. H., & Yalçın, S., (2022). Çocuk evleri koordinasyon merkezi görevlilerinin en sık karşılaştığı problemler ve çözüm yaklaşımları. Ulakbilge Sosyal Bilimler Dergisi, 435–446.
  • Korkut, A. (2017). Engelli Bakım ve Rehabilitasyon Merkezlerinde Çalışan Bakım Elemanlarının Bağlanma Yönelimleri, Stresle Başa Çıkma Tarzları, Sosyal Destek Algıları, Psikolojik Belirtiler ve Bazı Demografik Özelliklerin Tükenmişlik ile İlişkisi. Doktora tezi, Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Koşar, N. (1986). Sosyal hizmet mesleğinde toplum örgütlenmesi yönteminin gelişmesi. Hacettepe Üniversitesi SHYO Dergisi, 4(3), 85-103.
  • KSGM. (2015). Türkiye'de aile içi şiddet araştırması raporu. https://fs.hacettepe. edu.tr/hips/dosyalar/yayinlar/2015_KYAICSA_TR.pdf, Erişim tarihi: 23.10.2022
  • KSGM. (2022). Bakanımız Derya Yanık: “Belediyelere bağlı en az 10 kadın konukevi ve nüfusun yoğun olduğu yerlere ikinci ŞÖNİM açacağız. https://www.aile.gov.tr/ksgm/haberler/bakanimiz-derya-yanikbelediyelere- bagli-en-az-10-kadin-konukevi-ve-nufusun-yogun-oldugu- Erişim tarihi: 23.10.2022
  • Mamur Işıkçı, Y., & Karatepe, S. (2016). Türkiye’de çocuğa yönelik sosyal politika uygulamaları ve tarihsel analizi. Akademik Yaklaşımlar Dergisi. 7(1). 69-100.
  • Mandaloğlu, M. (2013, 6). Eski Türklerde çocuk hukukunun töreye göre değerlendirilmesi. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 10(2), 133-147.
  • Marshall, G. (2003). Sosyoloji Sözlüğü. Bilim ve Sanat Yayınları.
  • Miroğlu, C. (2009). Ankara'da Bir Huzrevi İncelemesi. Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Özateş, Ö. S. (2009). Bir sosyal hizmet müdahalesi olarak aile içi şiddet mağduru kadın sorununda feminist etik yaklaşım. Toplum ve Sosyal Hizmet, 20(2), 99-108.
  • Öztürk, E. (2011). Feminst Teori ve Tarihsel Süreçte Türk Kadını. Rağbet Yayınları.
  • Özpolat, A. O. (2021). Türkiye’de Çocuk Hizmetleri. Çizgi Yayıncılık.
  • Parlak, B. Ş. (2017). Kadının korunmasına ilişkin uluslararası sözleşmeler ve Türkiye’nin konumu. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 30(1), 43-63.
  • Reçber, B. (2019). Sosyal hizmetin gelişiminde Türkiye'nin konumu: Teorik bir analiz. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(2), 715-738.
  • Reçber, B. (2021). İnsan Hakları ve Sosyal Adalet Açısından Devletin Çocuklara ve Kadınlara Yönelik Sunduğu Hizmetler: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Çalışanları Örneği. Doktora tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Resmi Gazete, 19 Şubat 2014, Sayı: 28918, s.995.
  • Sarıkaya, M. (2007). Cumhuriyet’in ilk yıllarında bir sosyal hizmet kurumu: Türkiye Himaye-i Etfal Cemiyeti. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 14(34), 321-338.
  • Sevil, H. T. (2005). Yaşlılığın Sosyal Anatomisi. SABEV Yayınları.
  • Söylemez, S. D. (2021). Aile İçi Şiddet, Kadına Yönelik Şiddet ve 6284 Sayılı Kanun Kapsamında Koruyucu ve Önleyici Tedbirler. Doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Targan Çalış, Ş. (2017). Kadın Konukevlerinde Kalan Kadınların Sosyal Destek Sistemleri ve Gelecek Beklentileri. Doktora tezi, Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Taşğın, N. Ş., & Özel, H. (2011). Türkiye'de sosyal hizmetlerin dönüşümü. Toplum ve Sosyal Hizmet, 22(2), 175-190.
  • Tınar, Y. (2018). Engellilere Yönelik Hizmetlerin Yönetimi ve Sunumu: Karşılaştırmalı Bir Değerlendirme. Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Toper, F. (2021). Yaşlılar odağında sosyal hizmet mevzuatı. M. Başcıllar içinde, Sosyal Hizmet Mevzuatı (s. 97-119). Nobel Yayınları.
  • Tunç, İ. (2013). Türkiye’deki çocuk Koruma Hizmetlerinin Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Uygulamaları Üzerinden Değerlendirilmesi. Yüksek lisans ders ödevi, Yalova Üniversitesi.
  • TÜİK, (2021). İstatistiklerle Çocuk. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p= Istatistiklerle-Cocuk-2021- Erişim tarihi: 24.10.2022
  • Vural, H. (2019). Engelli Çocuğa Sahip Kadınlar Üzerinden Kadınlara Yönelik Ayrımcılığa Toplumsal Bir Bakış: Marx ve Foucault Bağlamında Niteliksel Bir Araştırma. Doktora tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yıldız, E. (2015). Osmanlı Devleti’nde yetim gencin eğitimi. Din ve Hayat, 25, 106-107.
  • Yılmaz, G. (2006). Yetiştirme yurdu ve yuvalarda yaşayan çocuklar. Turkiye Klinikleri Journal of Pediatrical Sciences, 2(2), 103-108.
  • Yılmaz, V. (2016). Tarihsel gelişimi ve güncel ikilemleriyle Türkiye’de engellilik ve sosyal politikalar. B. Altuntaş (Ed.), Dezavantajlı Gruplar ve Sosyal Politika içinde (s. 57-77). Nobel Yayınları.
APA TOPER F, Aslan H, ÖZPOLAT A (2023). TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. , 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
Chicago TOPER Ferhat,Aslan Harun,ÖZPOLAT ALİ OSMAN TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. (2023): 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
MLA TOPER Ferhat,Aslan Harun,ÖZPOLAT ALİ OSMAN TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. , 2023, ss.125 - 158. 10.29228/Joh.66159
AMA TOPER F,Aslan H,ÖZPOLAT A TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. . 2023; 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
Vancouver TOPER F,Aslan H,ÖZPOLAT A TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. . 2023; 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
IEEE TOPER F,Aslan H,ÖZPOLAT A "TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ." , ss.125 - 158, 2023. 10.29228/Joh.66159
ISNAD TOPER, Ferhat vd. "TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ". (2023), 125-158. https://doi.org/10.29228/Joh.66159
APA TOPER F, Aslan H, ÖZPOLAT A (2023). TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. Tarih Okulu Dergisi, 16(62), 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
Chicago TOPER Ferhat,Aslan Harun,ÖZPOLAT ALİ OSMAN TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. Tarih Okulu Dergisi 16, no.62 (2023): 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
MLA TOPER Ferhat,Aslan Harun,ÖZPOLAT ALİ OSMAN TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. Tarih Okulu Dergisi, vol.16, no.62, 2023, ss.125 - 158. 10.29228/Joh.66159
AMA TOPER F,Aslan H,ÖZPOLAT A TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. Tarih Okulu Dergisi. 2023; 16(62): 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
Vancouver TOPER F,Aslan H,ÖZPOLAT A TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ. Tarih Okulu Dergisi. 2023; 16(62): 125 - 158. 10.29228/Joh.66159
IEEE TOPER F,Aslan H,ÖZPOLAT A "TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ." Tarih Okulu Dergisi, 16, ss.125 - 158, 2023. 10.29228/Joh.66159
ISNAD TOPER, Ferhat vd. "TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL HİZMET KURUMLARININ TARİHSEL GELİŞİMİ". Tarih Okulu Dergisi 16/62 (2023), 125-158. https://doi.org/10.29228/Joh.66159