AMAÇ: Yaşlı nüfusun giderek artması yaşlı nüfusta düşme ve düşmeye bağlı yaralanma riskini de beraberinde getirmektedir. Düşmelerin yaklaşık %60'ının bakım evlerinde gerçekleştiği ve düşme nedeni ile acil servislere başvuranların büyük çoğunluğunu yaşlıların oluşturduğu bildirilmiştir. Ankara'da bir kurumda kalan yaşlılar arasında yapılmış olan bu çalışmanın amacı, yaşlıların düşme sıklıkları, düşmeye neden olan risk faktörlerinin belirlenmesi ve özellikle düşmelerden korunmaya yönelik müdahalelerin planlanması ve geliştirilmesi için görüş ve yaklaşımların saptanması amaçlanmıştır. YÖNTEM: Kesitsel tipte yapılmış olan çalışma bir kurumda kalan 60 yaş ve üzeri bireyler arasında yürütülmüştür. Araştırmanın verileri yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak toplanmıştır. Veri toplama formu sosyo-demografik özellikler, genel sağlık durumu, sağlıklı/riskli davranışlara ilişkin ve düşme davranışı ile ilgili soruları içeren toplam dört bölümden oluşmuştur. BULGULAR: Çalışmaya katılan 75 kadın ve 59 erkek olgunun yaş ortalaması 73,99±7,18 idi. Kadınların, erkeklere göre daha fazla düştükleri saptanmıştır (p>0.05). Son bir yıl içindeki düşme durumları incelendiğinde; erkeklerin yaklaşık yarısı (%47,5) ve kadınların ise yarısından fazlası (%56,0) en az bir kez düşmüştür. Yetmiş beş yaş ve üzeri yaştaki bireylerin düşme sayılarının, diğer yaş gruplarına göre daha fazla olduğu saptanmıştır (p=0.003). Düşme öyküsü olmayan yaşlılar, düşme öyküsü olanlara göre düşme bilgisini değerlendirmek amacıyla sorulan önermelere daha yüksek sıklıkta doğru yanıt vermişlerdir. Yirmi önermeden, altı önermeye verilen yanıtlar istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.05). SONUÇ: Kurum içinde ve dışında düşmelerin önlenmesi için, bireye ve çevreye yönelik müdahale programlarının sürdürülmesi gereklidir.