İnsan-çevre ilişkileri diğer bir deyişle insanların mekânla uğraşı her ne kadar insanoğlunun varolduğu günden itibaren ortaya çıksa da akademik anlamda bu çalışmalar daha yakın bir tarihtekarşımıza çıkmaktadır. İnsanın çevreyi algılamasıyla ilgili çalışmalar 1960'lara kadar insan,doğal çevre ve insanın doğal çevreyi öğrenmesinin ilkelerini belirleyebilmesi, yaşam çevresininöğrenilmesi ve kodlanması doğrultusunda daha çok kültür coğrafyacıları ve mimarlar tarafındanyapılmıştır. Günümüzde ise bu çalışmalar sosyolojiden edebiyata, psikolojiden kent bilimlerinekadar birçok disiplininin ilgi alanına girerek çok boyutlu bir hâl almıştır. Bu çok boyutlulukhem kavramsal hem de kuramsal açıdan bir karmaşa ortaya çıkarmaktadır.Bu çalışmada insan-çevre ilişkilerini mekân üzerinden anlamak ve okumak için farklı disiplinleriçinde de yer alan ve konunun anlaşılmasını kolaylaştıracak olan algı, anlam, aidiyet,mahremiyet, egemenlik alanı, sahiplenme ve kendileme gibi kavramlar mekânlailişkilendirilmiş; mekân-kimlik etkileşimi ile ilgili çalışmalara giriş niteliğinde bir çerçeveoluşturulmuştur. Çalışmanın ikinci kısmında ise oluşturulan kavramsal çerçevenin üzerinemekân-kimlik etkileşimiyle ilgili olan kuramlardan Fenomenolojik Yaklaşım, Sosyo-PsikolojikYaklaşım ve Marksist Yaklaşım kentsel mekân düzleminde ele alınmıştır.