İnsanın veya insanların sosyal, ekonomik, siyasi veya başka sebeplerden dolayı yaşadıkları yerden farklı bir yere doğru hareket etmesi veya yerleşmesi olarak tanımlanabilen göç, insanın varoluşundan bu yana olan bir hadisedir. Göç, ister ilkel ister günümüzdeki örnekleri gibi karmaşık olsun insanların daha iyiyi arama bulma çabasından kaynaklanmaktadır. Buna rağmen göçe karar verme, göç süreci ve sonrasında yeniye alışma ve uyum sağlama zorluklarla doludur. Çocuğun küresel dünyanın bir parçası olması, toplumsal sorunların farkında olması, farklı insan, yaşayış ve kültürlerin var olabileceğinin bilincinde olması ve önyargılarından arınması için sosyal problemlerin örnekleriyle karşılaşması gerekmektedir. Türk çocuk edebiyatında son birkaç yılda mülteci ve sığınmacı göçleri ile ilgili konuların işlendiği görülmektedir. Bu çocuk kitapları, mültecilerin toplumsal kabul görmeleri noktasında düşünülerek yazılmış, toplumda farkındalık yaratmayı amaçlayan bir anlamda güdümlü eserler olarak karşımıza çıkmaktadır. Çocukların empati yapabilmelerine imkân tanıyacak eserlerin varlığı bu bağlamda sevindiricidir. Bu çalışmada, Umut Sokağı Çocukları, Kömür Karası Çocuk, Kuş Olsam Evime Uçsam, Juju Beni Unutma, Halepli Zeynep adlı kitaplar kültürleşme modeli perspektifinden değerlendirilmiştir. Türk toplumunun, özellikle çocukların vicdanına seslenen bu kitapların ortak noktasının mültecileri anlamak için çaba göstermeye odaklanma olduğu söylenebilir. Mültecilerin göç etme ve Türkiye’ye uyum sağlama süreçlerinde yaşadıkları, duygu ve düşünceleri çocuk bakış açısıyla sunulmuştur. Bununla birlikte Türk halkının mültecilere tavrının ve bu tavrın çocuk ruhuna yansımasının gerçekçi biçimde aktarıldığını söylemek mümkündür.