İnsan topluluklarının en temel kültürel örüntülerinden olan ritüeller, kültürünaraştırılmasında en çok başvurulan unsurlardandır. Arnold Van Gennep’in “geçişritüelleri” kuramı ve bu kuramın üzerine inşa edilmiş olan Victor Turner’a ait“eşiksellik” kuramı ise, sosyal bilimlerin ritüel çalışmalarının en temel kuramlarıdır.Bu kuramlara göre, hayatın çeşitli aşamalarında ve mecralarında “geçiş ritüelleri”bulunmaktadır ve bu ritüeller üç aşamaya ayrılmış şekilde seyretmektedir. Buaşamaların ikincisi olan “eşiksel” aşama, bireylerin ne ilk ne de son aşamadaolduğu bir ‘aradalık’ hali ile karakterize olmuştur. Kuramsal tarihi boyunca ritüellerile benzeştirilmiş, hatta ritüellerin içerisinden doğup salt sanatsal kimliğinikazandığı öne sürülmüş olan sahne sanatları temsilleri, bu çalışmada, ritüellerleolan benzerliğinin değerlendirilmesi amacıyla iki temel ritüel kuramı olan “geçişritüelleri” ile “eşiksellik” bağlamında ele alınmıştır. Araştırmada, öncelikle, detaylıbir literatür taraması gerçekleştirilmiş ve kuramsal çerçeve oluşturulmuştur.Daha sonra, oluşturulan kuramsal çerçeve ışığında, sahne sanatları temsilleriningözlemlendiği ve sahne sanatları çevresi ile birebir görüşmelerin gerçekleştirildiğibir alan araştırması yürütülmüştür. Araştırmanın sonucunda, yüzyıllardır ritüellerile bir arada ele alınmış olan sahne sanatları temsillerinin hem “geçiş ritüellerinin”üç basamaklı yapısı hem de Victor Turner’ın ikinci aşama üzerine inşa ettiği“eşiksel” evrenin özellikleri ile uyum içerisinde olduğu ve bu kuramlar bağlamındayapılan değerlendirmenin sahne sanatları temsillerinin ritüellerle benzeştiği fikrinipekiştirdiği sonucuna varılmıştır.