Çoklu ilaca dirençli bakterilerin neden olduğu enfeksiyonlarda karbapenemler, karbapeneme dirençliolanlarda ise kolistin (polimiksin E) son çare olarak kullanılmaktadır. Gram-negatif bakterilerin sitoplazmikmembranının geçirgenliğini bozarak hücre ölümüne neden olan kolistinin tüm dünyada kullanımının artışıdirenç sorununu gündeme getirmiştir. Aktarılabilir kolistin direnci enzimi olan mcr, lipid A’ya fosfoetanolamin eklenip lipopolisakkaritleri modifiye ederek polimiksin direncine yol açan bir fosfoetanolamin transferazdır. Bu çalışmada kolistine dirençli Enterobacterales izolatlarında en yaygın görülen plazmit aracılı bazıkolistin ve karbapenemaz direnç genlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Farabi Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarında Ekim 2016-Eylül 2018 tarihleriarasında klinik birimlerde tedavi gören hastaların numunelerinde tespit edilen Enterobacterales izolatları kullanılmıştır. İzolatlar klasik yöntemlere ilaveten MALDI-TOF-MS (Bruker Daltonics, Almanya) ile tür düzeyindetanımlanmıştır. Enterobacterales izolatlarının antibiyotik duyarlılıkları Phoenix (Becton Dickinson, ABD) otomatize mikrobiyoloji sistemi ile çalışılmıştır ve “European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing(EUCAST)” önerilerine göre değerlendirilmiştir. Kolistine dirençli bulunan izolatlarda ve duyarlı saptananancak kolistin duyarlılık test sonucu hasta raporuna eklenmesi gereken izolatlarda kolistin duyarlılık testleriEUCAST standartlarına uygun olarak sıvı mikrodilüsyon yöntemiyle tekrarlanmıştır. Kolistine dirençli Enterobacterales izolatlarında EUCAST önerileri doğrultusunda genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL),AmpC beta-laktamaz ve karbapenemaz varlığı fenotipik yöntemlerle araştırılmıştır. Ayrıca, polimeraz zincirreaksiyonu (PCR) yöntemiyle mcr-1-5, blaOXA-48, blaKPC, blaNDM, blaVIM, blaIMP direnç genleri araştırılmış,ardından amplifiye edilen ürünlerin nükleotit dizi analizleri yapılmıştır. Çalışmamızda, farklı klinik birimlerdetedavi gören 7535 hastaya ait 14657 Enterobacterales izolatı retrospektif olarak irdelendiğinde en sık Escherichia coli %61.2 (n= 8968), Klebsiella pneumoniae %22.7 (n= 3334) ve Enterobacter cloacae %6.9 (n= 1005)olduğu görülmüştür. Karbapenem direnci toplamda 894 izolatta tespit edilmiş olup; Ekim 2016-Eylül 2017 tarihleri arasında izole edilen 7135 izolatın %5.8 (n= 412)’i, Ekim 2017-Eylül 2018 tarihleri arasında izoleedilen 7522 izolatın %6.4 (n= 482)’ü dirençli bulunmuştur. Tüm izolatlar içinde kolistine dirençli bulunanizolatlar Ekim 2016-Eylül 2017 tarihleri arasında 65 (%0.9) iken, Ekim 2017-Eylül 2018 tarihleri arasında 97(%1.3)’dir. Aynı hastaya ait farklı örneklerdeki aynı etken üremelerinde sadece ilk izolatlar çalışmaya dahiledilerek kolistine dirençli 46 izolat seçilmiştir. Stok kültürden üretilemeyen 6 izolat çalışma materyalindençıkarılmıştır. Çalışmaya dahil edilen kolistine dirençli 40 Enterobacterales izolatının 13 (%32.5)’ü 2017, 27(%67.5)’si 2018 yılında izole edilmiştir. Bu izolatların 22’sinde GSBL, 6’sında AmpC beta-laktamaz, 15’indekarbapenem direnci fenotipik yöntemlerle tespit edilmiştir. Bu işlemlerin ardından PCR yöntemiyle 2 izolattamcr-1, 2 izolatta blaOXA-48, 1 izolatta blaVIM, 1 izolatta blaKPC ve blaOXA-48 birlikteliği, 5 izolatta blaNDM ve blaOXA-48 birlikteliği tespit edilmiştir. mcr-1 saptanan izolatlarda nükleotit dizi analizi ile doğrulama yapılmıştır.Tespit edilen mcr-1 genleri hastanemizde tedavi gören 65 yaş üstü 2 kadın hastanın idrar kültürü örneklerinde üreyen E.coli izolatlarında bulunmuştur. Bu hastalardan 1’inde test edilen antibiyotikler arasında sadeceampisiline direnç gözlenmiş, diğerinde ise ampisilin, amoksisilin-klavulonik asit ve siprofloksasine dirençbelirlenmiştir. Sonuç olarak, yayınımız literatürde ulaşabildiğimiz kadarıyla ülkemizde klinik örneklerde mcr1 geni varlığını gösteren ve DNA dizi analizi ile doğrulanmış ilk çalışmadır. Çoklu ilaç direnci görülmeyenizolatlarda mcr geninin saptanmış olması tıbbi mikrobiyoloji laboratuvarlarında kolistin duyarlılık testi çalışılmasının önemini bir kez daha gözler önüne sermektedir. Ayrıca çalışmamızda farklı direnç genlerini birarada içeren izolatların saptanmış olması, karbapenem ve kolistin direncinin yayılımının beklenenden dahahızlı olabileceğini bir kez daha hatırlatmıştır.