Gram-pozitif anaerop bir difteroid olan Cutibacterium acnes (eski adıyla Propionibacterium acnes), normal cilt mikrobiyotasının bir üyesidir; akne lezyonlarından sıklıkla izole edilmekte ve fırsatçı bir patojen olarak çeşitli enfeksiyonlara neden olmaktadır. Son 10 yılda, C.acnes izolatlarının farklı filotipleri keşfedilmiş, özgül filotipler belirli hastalıklarla ilişkilendirilmiştir. C.acnes enfeksiyonlarının tedavisinde kullanılan antimikrobiyallere artan oranda direnç bildirilmiştir. Direnç oranları, farklı coğrafi bölgelere göre değişiklik göstermektedir. Bununla birlikte, Türkiye’de C.acnes izolatlarının antimikrobiyallere duyarlılık durumuna ilişkin bilgiler sınırlıdır. C.acnes izolatlarının filotiplerinin belirlenmesi ve antimikrobiyal duyarlılık verilerinin sağlanması, hastalığın patogenezini anlamada, direnç gelişimini önlemede, akılcı ve etkili ampirik tedavinin uygulamasında çok faydalı olacaktır. Bu çalışmada, C.acnes filotiplerini ve antimikrobiyal duyarlılık paternlerini belirlemek ve C.acnes filotipleri ile akne şiddeti ve antimikrobiyallere direnç arasında bir ilişkinin olup olmadığını araştırmak amaçlanmıştır. Altı aylık zaman diliminde, üniversite hastanemiz dermatoloji polikliniğine başvuran 57 hastanın akne lezyonlarından ve 62 sağlıklı kontrol grubunun derisinden üretilen C.acnes izolatları çalışmaya alınmıştır. Yüz ve göğüs/sırt bölgesindeki akne lezyonlarının şiddeti küresel akne derecelendirme sistemi [Global Acne Grading System (GAGS)]’ne göre puanlandırılmıştır. Akne şiddeti; skoru 1 ile 18 arasında olanlar hafif, 19-30 arasındakiler orta, 31-38 arasındakiler şiddetli ve 39’dan fazla olanlar ise çok şiddetli şeklinde derecelendirilmiştir. İzolatlar matriks aracılı lazer desorpsiyon iyonizasyon- uçuş zamanı kütle spektrometresi [matrix assisted laser desorption ionization-time of flight mass spectrometry (MALDI-TOF MS)] ile tanımlanmıştır. Filotip analizi, özgün primerler kullanılarak polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile yapılmıştır. Klinik ve Laboratuvar Standartları Enstitüsü [Clinical Laboratory Standards Institute (CLSI)] tarafından anaerop bakteriler için önerilen agar dilüsyon yöntemi ile klindamisin, eritromisin, azitromisin, tetrasiklin ve doksisiklin minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) değerleri belirlenmiştir. Gerek hasta gerekse kontrol grubundaki izolatların çoğunluğunu (hasta; n= 47, kontrol; n= 47) filotip IA oluşturmuş, bunu sırasıyla tip IB ve tip II izlemiştir. Tip III C.acnes suşlarına rastlanmamıştır. Akne şiddeti ile bakteriyel filotipler arasında herhangi bir bağlantı bulunamamıştır. Akne hastaları grubunda klindamisin, eritromisin, azitromisin, tetrasiklin ve doksisikline direnç oranları sırasıyla %22.8, %29.8, %35.2, %3.5 ve %5.3 bulunmuş; kontrol grubunda ise bu antimikrobiyallere direnç insidansı sırasıyla %11.3, %21, %38.7, %1.6 ve %1.6 saptanmıştır. Hasta ve kontrol grupları arasında eritromisin dışında (p= 0.043, Fisher’s exact) antimikrobiyallere direnç açısından anlamlı fark bulunmamış; her iki grupta da antimikrobiyallere direnç ile filotipler arasında bir ilişki gözlenmemiştir. İki veya daha fazla antimikrobiyale dirençli izolat sayısı, akne hastalarında daha fazla oranda tespit edilmiştir. C.acnes izolatlarında klindamisin, eritromisin ve azitromisine yüksek oranda direnç bulunmuştur. Filotiplerlerden Tip IA çoğunluğu oluşturmuştur. C.acnes filotipi ile antimikrobiyal direnç ve akne şiddeti arasında anlamlı bir ilişki görülmemiştir.