Amaç: Bu çalışmada non valvüler atriyal fibrilasyonda kullanılan yeni nesil oral antikoagülanların uzun dönem klinik sonuçlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Geriye dönük olarak tasarlanan bu çalışma, kliniğimizde 2015‐2018 yılları arasında non valvüler atriyal fibrilasyon tanısıyla yeni nesil oral antikoagülan başlanan hastaları kapsamaktadır. Hastalara ait verilere otomasyon sistemi, hasta dosyaları ve poliklinik kayıtlarından ulaşıldı. Mekanik protez kapağı, orta‐ileri mitral kapak darlığı, düşük ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetersizliği, intrakardiyak trombüsü, evre dört‐beş kronik renal hasarı ve malignitesi olan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Hastalar iskemik/hemorajik serebrovasküler olay, pulmoner/sistemik tromboembolik olay, gastrointestinal kanama ve iskemik kardiyak olay açısından taranarak mortalite oranları belirlendi. Kullanılan antikoagülan ajanlar etkinlik, güvenirlik ve klinik sonlanımları açısından birbirleriyle karşılaştırıldı. Verilerin analizi SPSS 20.0 Pocket Programı ile yapıldı. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 72,42±8,80 yıl idi. Hastaların %27’si (202 hasta) apiksaban 5 mg, %6,7’si (50 hasta) apiksaban 2.5 mg, %7,9’u (59 hasta) dabigatran 150 mg, %8,1’i (61 hasta) dabigatran 110 mg, %33’ü (247 hasta) rivaroksaban 20 mg, %17,4’ü (130 hasta) rivaroksaban 15 mg kullanıyordu. Hastaların %80,3’ünde CHA2DS2VASc skoru≥3 idi. Hastaların %44,5’inde (333 hasta) HAS‐BLED skoru 2 iken, %16,1’inde (121 hasta) ≥3 idi. Üç ilaç grubunun optimal ve düşük dozları arasında, benzer CHA2DS2VASc ve HASBLED skorları olan hasta grupları karşılaştırıldığında tromboemboli ve kanama komplikasyonları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilemedi. Mortalite oranları birbirlerine benzer olarak gözlendi. Sonuç: Yeni nesil oral antikoagülanların düşük ve optimal dozlarının karşılaştırılmasında her üç ajan arasında klinik sonlanım ve mortalite açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilemedi. Her üç ajanın da optimal ve düşük dozları etkinlik ve güvenlik bakımından birbirlerine benzerdi.Amaç: Bu çalışmada non valvüler atriyal fibrilasyonda kullanılan yeni nesil oral antikoagülanların uzun dönem klinik sonuçlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Geriye dönük olarak tasarlanan bu çalışma, kliniğimizde 2015‐2018 yılları arasında non valvüler atriyal fibrilasyon tanısıyla yeni nesil oral antikoagülan başlanan hastaları kapsamaktadır. Hastalara ait verilere otomasyon sistemi, hasta dosyaları ve poliklinik kayıtlarından ulaşıldı. Mekanik protez kapağı, orta‐ileri mitral kapak darlığı, düşük ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetersizliği, intrakardiyak trombüsü, evre dört‐beş kronik renal hasarı ve malignitesi olan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Hastalar iskemik/hemorajik serebrovasküler olay, pulmoner/sistemik tromboembolik olay, gastrointestinal kanama ve iskemik kardiyak olay açısından taranarak mortalite oranları belirlendi. Kullanılan antikoagülan ajanlar etkinlik, güvenirlik ve klinik sonlanımları açısından birbirleriyle karşılaştırıldı. Verilerin analizi SPSS 20.0 Pocket Programı ile yapıldı. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 72,42±8,80 yıl idi. Hastaların %27’si (202 hasta) apiksaban 5 mg, %6,7’si (50 hasta) apiksaban 2.5 mg, %7,9’u (59 hasta) dabigatran 150 mg, %8,1’i (61 hasta) dabigatran 110 mg, %33’ü (247 hasta) rivaroksaban 20 mg, %17,4’ü (130 hasta) rivaroksaban 15 mg kullanıyordu. Hastaların %80,3’ünde CHA2DS2VASc skoru≥3 idi. Hastaların %44,5’inde (333 hasta) HAS‐BLED skoru 2 iken, %16,1’inde (121 hasta) ≥3 idi. Üç ilaç grubunun optimal ve düşük dozları arasında, benzer CHA2DS2VASc ve HASBLED skorları olan hasta grupları karşılaştırıldığında tromboemboli ve kanama komplikasyonları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilemedi. Mortalite oranları birbirlerine benzer olarak gözlendi. Sonuç: Yeni nesil oral antikoagülanların düşük ve optimal dozlarının karşılaştırılmasında her üç ajan arasında klinik sonlanım ve mortalite açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilemedi. Her üç ajanın da optimal ve düşük dozları etkinlik ve güvenlik bakımından birbirlerine benzerdi.