Amaç: Bu araştırma, cerrahi birim yönetici hemşirelerinin kanıta dayalı uygulamaları ve araştırma sonuçlarını kullanım engelleri konusunda görüşlerini ve önerilerini belirlemek amacıyla gerçekleştirildi. Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı tipteki araştırmanın evrenini, Kasım 2016-Ağustos 2017 tarihleri arasında İstanbul Avrupa yakasında bulunan devlet, eğitim araştırma ve üniversite hastanelerinde çalışan 160 cerrahi birim yönetici hemşiresi oluşturdu. Çalışma örnekleminin belirlenmesinde evreni belli olan örneklem hesaplama formülü kullanılarak örneklem sayısı 113 olarak belirlendi. Verilerin toplanmasında, literatür doğrultusunda hazırlanan “Bilgi Formu” ve “Hemşirelik Araştırmalarından Yararlanmada Engeller Ölçeği” kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, bağımsız gruplarda t-testi ve ANOVA testi kullanıldı. Bulgular: Cerrahi birim yönetici hemşirelerinin, %60,17’sinin mesleki derneklerin yayımladığı kanıta dayalı klinik rehberlerden haberdar olduğu belirlendi. Yönetici olarak hemşirelerden araştırma yapmaya daha istekli ve meraklı olmalarını; akademisyenlerden ise bu konu ile ilgili alanda çalışan hemşirelerle daha çok bir arada olmalarını bekledikleri saptandı. Cerrahi birim yönetici hemşirelerin, araştırma sonuçlarını kullanmasını engelleyen en önemli etmenin; hemşirelerin araştırmaya ilgi duymaması olduğu belirlendi. Ayrıca yönetici hemşireler tarafından en çok engelin “kurum/çalışma ortamı”, en az engelin ise “araştırma sunumu” alt boyutunda olduğu saptandı. Sonuç: Yönetici hemşirelerin kanıta dayalı uygulamaların ve araştırma sonuçlarının kullanımına ilişkin engelleri olduğu bulundu. Bu bağlamda kanıta dayalı uygulamaların kullanımı ile ilgili farkındalığın artırılması konusunda kurum ve çalışma ortamına özgü engellerin araştırılarak uygulamaya geçirilmesinde çözümüne yönelik gerekli birim ve kişilerle iş birliği için daha fazla görev üstlenilmesi önerilebilir.