Metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA)’a bağlı enfeksiyonlar tüm dünyada yaygın olarak karşımıza çıkmaktadır. MRSA daha çok nozokomiyal enfeksiyonlardan izole edilmekle birlikte toplumdan kazanılmış MRSA enfeksiyonları da görülmektedir. Metisilin direnci, SCCmec gen kasetiyle taşınan mecA geni varlığı ile kazanılmaktadır. Bu gen kasetinin farklı tipleri bulunmaktadır. Hastaneden kazanılmış ve toplumdan kazanılmış (TK-) MRSA suşlarında farklı SCCmec tipleri saptanabilmektedir. TK-MRSA suşları, deri ve yumuşak doku enfeksiyonları için önemli bir virülans faktörü olan Panton-Valentine lökosidini (PVL)’ni de taşıyabilirler. PVL taşıyan suşlar sağlam deriden penetre olabilmekte ve ciddi enfeksiyonlara yol açabilmektedir. Bu çalışmanın amacı, bir üniversite hastanesinde deri ve yumuşak doku enfeksiyonlarıdan izole edilen S.aureus suşlarında SCCmec tiplerinin ve PVL geni varlığının belirlenmesi ve diğer enfeksiyonlardan izole edilen S.aureus suşlarıyla karşılaştırılmasıdır. Çalışmaya, deri ve yumuşak doku enfeksiyonlarından izole edilen 285 ve diğer örneklerden (53 kan, 48 alt solunum yolu örneği, 30 steril vücut sıvısı, 30 genitoüriner sistem örneği) tabakalandırma ve rastgele seçim yöntemiyle kontrol grubu olarak seçilen 161 S.aureus suşu alınmıştır. Deri ve yumuşak doku infeksiyonlarından elde edilen suşların %46.7’si yatan hastalardan, %48.4’ü kadınlardan izole edilmiş, hastaların ortalama yaşı 45.5 yıl olarak saptanmıştır. Kontrol grubundaki suşların ise %60.9’u yatan hastalardan, %41.6’sı kadınlardan seçilmiş; ortalama yaş 50.2 yıl olarak hesaplanmıştır. İzolatların tanımlanması Phoenix sistemi (Becton Dickinson, ABD) ile yapılmış ve tüpte koagülaz testiyle doğrulanmıştır. Metisilin direnci oksasilin ve sefoksitin minimum inhibitör konsantrasyonlarını belirleyen Phoenix sistemine ek olarak oksasilin agar tarama yöntemi ve/veya disk difüzyon yöntemiyle sefoksitin zon çapının belirlenmesi ile değerlendirilmiştir. mecA varlığı, SCCmec tipi ve PVL geni, özgül primerler kullanılarak polimeraz zincir reaksiyonuyla belirlenmiştir. Deri ve yumuşak doku enfeksiyonlarının 58 (%20.3)’inde ve seçilen kontrol grubunun 39 (%24.2)’unda izolatların metisiline dirençli olduğu saptanmıştır. İzole edilen 97 MRSA suşundan 85’i ek bir dcs bölgesi içeren SCCmec tip III-benzeri bir patern, üçü tip IV, üçü tip IIIa, biri tip IIIb, biri tip II bulunmuş; dördü ise tiplendirilememiştir. Deri ve yumuşak doku enfeksiyonları grubu ile diğer enfeksiyonlar (kontrol) grubu arasında SCCmec tiplerinin dağılımı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmemiştir (p> 0.05). Saptanan üç SCCmec tip IV suşunun ikisinin tip IVa olduğu görülmüştür. Üçü kontrol grubunda olmak üzere 10 (%2.2) PVL pozitif suş saptanmış ve hepsinin metisiline duyarlı S.aureus (MSSA) olduğu izlenmiştir. Çalışılan suşlarda PVL pozitif MRSA bulunmamış olmasına karşın, TK-MRSA için bir belirteç olan SCCmec tip IVa’nın ve PVL pozitif MRSA için rezervuar olabildiği bilinen PVL pozitif MSSA’nın görülmesi, sürveyans çalışmalarının önemine işaret etmektedir.