Son yıllarda birçok ülke, kamu düzenini, toplumsal olayları ve terörü öne sürmek suretiyle özgürlük-güvenlik denkleminde güvenliği önceleyen düzenlemeler yapma eğilimi göstermektedir. Bu eğilimin temelinde 2000li yılların başlarında Amerika Birleşik Devletlerinde yaşanan 11 Eylül saldırısı önemli bir yer tutmaktadır. Esasında bu tarih, özgürlük-gü- venlik ikilemi bakımından bir tür dönüm noktası olmuştur. 19. Yüzyılın sonlarında ön plana çıkan ve insan hak ve özgürlüklerini ilke edinen yaklaşımlar, yerini güvenliği önceleyen düzenlemelere bırakmıştır. Nitekim bu tarihten itibaren hak ve özgürlükler, güvenlik uğruna feda edilir bir hal almaya başlamış, bu türden düzenlemeler, demokratik hukuk devleti anlamında hak ve özgürlükleri güvence altına alan hukuk alanının daralmasına yol açmıştır. Günümüzde pek çok ülkede, öncelikli hedefin özgürlük mü yoksa güvenlik mi olması gerektiği tartışılmaktadır. Özgürlük-güvenlik ikileminden yola çıkılarak yapılan tartışmalar, günümüzde anayasal temel hak ve özgürlükler ile güvenlik ekseninde sürmektedir. Bu sebeple, güvenlik konusunda yapılan düzenlemeler, hem ulusal hem de uluslararası düzeyde hukuk ve insan hakları bağlamında ele alınıp değerlendirilmelidir. Bu makalede, özgürlük-güvenlik ilişkisi ile bu bağlamda özellikle kamuoyunda ciddi tartışmalara neden olan ve iç güvenlik paketi olarak adlandırılan kanunda yer alan birtakım düzenlemeler, kolluğa verilen yetkiler ve kolluğun zor kullanma yetkisi inceleme konusu yapılacaktır.