ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ

Sıddık BAYSAL (Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi, İslami ilimler Fakültesi, Niğde , Türkiye)
Bilimname
20 0
Yıl: 2018 Cilt: 0 Sayı: 35 Sayfa Aralığı: 397 - 432 Metin Dili: Türkçe DOI: dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280 İndeks Tarihi: 11-09-2019

ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ

Öz:
Bu çalışma tefsir ilmi ile üslȗbu’l-Kur’an arasındaki ilişkiyi araştırmaktadır. Bu ilişki, Kur’an’ın beyan vasfının tabii ve zaruri bir sonucudur. Çünkü Allah Kur’an’ı, ihtiva ettiği mana ve maksatların muhatapları tarafından anlaşılması ve hayata geçirilmesi için indirmiştir. Bu itibarla muhataplarının yeteneklerini ve birikimlerini dikkate almıştır. Zira ne tek başına belagat ilimlerinin sözlü/yazılı bir kelam/metin hakkındaki kuramsal açıklamaları ne de betimleyici ve değerlendirici nakiller, o metnin muhatapları tarafından gerektiği gibi anlaşılmasını sağlayamaz. Sağlıklı bir iletişim için dil ve belagat kadar fesâhat da gereklidir. Fesâhat, mütekellim ile muhatabın müşterek bir sosyal, kültürel, zihinsel ve duygusal zeminde buluşmasını gerektirmektedir. Mütekellimin kastı muhatabının zihninde ancak fasih olması, yani kullandığı dilin açık ve anlaşılır olması halinde karşılık bulabilir. Bu koşul, Kur’an için de geçerlidir. Bu nedenle Allah, hitabını belagat ve fesâhat kaideleri çerçevesinde indirmiştir. Böylece hem onun içerdiği edebȋ incelikler dolayısıyla bir i‘cȃz vesilesi olmasını sağlamış hem de beyan olma işlevini yerine getirerek taşıdığı manaları muhatabının zihnine yaklaştırmış; muhatapla metin arasındaki mesafeyi mümkün olduğunca daraltmıştır. Kur’an bunu, belagat ve fesâhat özellikleri ile yapmıştır. Kur’an’ın beyan olması, onun nüzul dönemi Araplarının dil ve belagat konusundaki örfüne ve fesâhat anlayışlarına uygunluğu ile alakalıdır. İşte bu hikmet nedeniyle tefsir ilmi de Kur’an lafızları ve ibarelerinin anlamları ve delaletlerini tespit etmek veya çıkarsamak ve ulaştığı anlamların doğruluğunu indiği ortamın sosyal ve kültürel koşullarında denetlemek için o anlamları çevreleyen üslȗba, aynı zamanda Kur’an’ın üslȗbu olması itibarıyla başvurmuştur. Zira Kur’an lafızlarının hangi sözdiziminde, hangi zihinsel bağıntıda ve tarihsel bağlamda, kısca hangi üslȗpta, hangi manaya delalet ettiğini belirleyebilmek için üslȗbu’l-Kur’an’ı bilmek gerekmektedir.
Anahtar Kelime:

Konular: Din Bilimi

THE METHOD OF EXPRESSION IN THE QUR’AN AND THE SCIENCE OF INTERPRETATION

Öz:
It is a factual necessity for the Qur'an, which is a book sent as a foundation, to send its divine purposes and personalities to its counterparts within a certain history, to take into account the talents and accumulations of their first counterparts. For even if it is built at the top of the word, lore, and prayer, it can not have the qualities and qualifications to enable communication between the parties, as long as it does not correspond to the meaning of the recipient's consciousness in the mind. When it comes to the Qur'an, it is an ontological and epistemological question arising from the fact that the municipality is the Ztt-ı hymn, and therefore the nature of the address and of the communities is different. So it's a very sophisticated question. However, by being a clear statement of God, the Qur'an has been revealed to be read, understood, and experienced. In order to achieve this purpose, he used the communicator's communication tools, language and expressions; thus bringing the meanings and intentions of the subject closer to the mind of the subject and establishing a natural balance between himself and his interlocutor by using his words, his concepts and knowledge. It is in fact the wisdom of his being an obvious Arabic statement. The Method of Expression in Qur'an is one of the most concrete manifestations of this divine wisdom. Because of this wisdom, it is necessary to apply to the basil-Qur'an to understand, explain and interpret (tafsir and te'vil) activities in order to determine the meaning and the meanings of Qur'anic words and phrases. Because it is a divine word, it is necessary to know The Method of Expression in Qur'an in order to determine in which syntax of the Qur'an, in which style, in which mental / logic relation and historical context, which manifestation and what Allah's purpose is is required. As a consequence of this necessity, this article deals with the issue of üslȗbu'l-Qur'an with a divine intervention. The Qur'an is a controversial word that uses the power of speech in a highly effective way through its original style. It is different from existing literary genres and divine / non-religious texts; in terms of verbal features it is more than all. There are no thematic or chronological arrangements in literary or scientific texts. There is a perfect harmony between the words and their meanings; even more than the mean words he carries. Their words are not too long to make the reader care, nor are they too short to make sense of their meaning. Cognitive, sensory and emotional levels living in different times and soils with the same phrases can address different people. Thanks to this style, he is contemporaneous with his own and with his believers at all times. At this point, eloquence is taking advantage of the possibilities of identification. It repeats some issues because of its importance; but it is understood that these expressions, which seem to reappear when they are read together with the textual and non-textual contexts, are not the former ones by their nature. The Method of Expression in Qur'an, is a source of apprehension and frequent application of tafsir because of the possibilities of reaching the meanings which exceed the punishment and ink of the Qur'anic words and the simultaneous manifestation of the nas'in nüzulla due to divine intervention. Because the exponent is the expression of the presence of the speaker. In other words, it is a very comprehensive vernacular which expresses the reason why and how the caste-i hahin is charged to the words. then there is no possibility to be acquainted with the meanings and intentions of the Qur'an without knowing the original one. At this point, Tafsir is also benefiting from the knowledge of the Prophet, who will give the name of the state carvings together with his knowledge, nahiv, declaration, meȋnȋ and bedȋ ', and the history documents documenting the attitudes of the first interlocutors. In the solution of the grievances that the commentators are confronted with at the point of interpretation of the divine address, it is essential for the Araplar to understand the present and earlier beliefs of the lore, the linguistic customs, the period of the ignorance period and the poems of the poetry period and also the knowledge of the environment where the inspiration is descended and the influence of these factors on the formation of the Qur'an and thus. For Allah has not used an unknown meaning, a meaningless purpose, and a random style, regardless of the manners and customs of the Arabic language, even a single word. Otherwise, the accountant would have loaded a load on the takatin, which is against the wisdom that the Quran is a clear statement.
Anahtar Kelime:

Konular: Din Bilimi
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • ABDURRAHMAN, Aişe. Beyânî Tefsir. Çev. Ertuğrul Özalp-Ömer Aydın. İstanbul: İşaret yayınları, 2015.
  • ALBAYRAK, Halis. Tefsir Usulü. İstanbul: Şule yayınları, 1998.
  • AZZÂVÎ, Semîr İbrahim. et-Tefkîru’s-simyâî. Amman: Dâru kunûzi’l-ma‘rife, 2015.
  • BAYSAL, Sıddık. Ebu’l-Berekât en-Nesefî’nin Medâriku’t-Tenzîl ve Hakâiku’t-Te’vîl Adlı Eserinde Tefsir-Te’vîl İlişkisi. Ankara: Bilge yayınları, 2016.
  • BAYSAL, Sıddık. “Tanımları Üzerinden Tefsir İlminin Mahiyetine İlişkin Bir Değerlendirme”. Dini Araştırmalar Dergisi. 18:47, (2015): 227-231.
  • BİLGİN, Muhittin. Anlamdan Anlatıma Türkçemiz. Ankara: Kültür Bakanlığı yayınları, ty.
  • BİRIŞIK, Abdülhamit. “Ulûmu’l-Kur’ân”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 42:132-135. (Ankara TDV yayınları, 2012).
  • BULUT, Ali. “Kur’ân-ı Kerim’de İtnâb Üslûbu.” Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3:11, (2010): 183-205.
  • CÂBİRÎ, M. Ȃbid. Kur’an’a Giriş. Çev. Muhammed Coşkun. İstanbul: Mana yayınları, 2011.
  • CȂHIZ, Ebu Osman Amr b. Bahr. el-Beyȃn ve’t-tebyȋn. Neş. Abdusselam Muhammed Harun. Kahire: Mektebetu’l-hancȋ, 1998.
  • CERRAHOĞLU, İsmail. Tefsir Usulü. Ankara: TDV yayınları, 1991.
  • CÜRCȂNȊ, Abdulkȃhir. Delȃilu’l-i‘cȃz. Neş. Ebu Fihr Mahmud Muhammed. Cidde: Dâru’l-medenî, 1992.
  • EBȖ HAYYȂN, Muhammed b. Yusuf. Bahru’l-muhȋt. Neş. Adil Ahmed Abdulmevcud. Beyrut: Dȃru’l-kutubi’l-ilmiyye, 1993.
  • EBU ZEYD, Nasr Hamid. İlahi Hitabın Tabiatı. Çev. Mehmet Emin Maşalı. Ankara: Kitabiyat yayınları, 2006.
  • EBU ZEYD, Nasr Hamid. Yorum Meselesi. Çev. Muhammed Coşkun-Numan Konaklı. İstanbul: Mana yayınları, 2016.
  • EBU ZEYD, Nasr Hamid. Tefsirde Akılcı Eğilim. çev. Numan Konaklı-Nihat Uzun. İstanbul: Mana yayınları, 2015.
  • ELMALILI, M. H. Yazır. Hak Dini Kur’an Dili. İstanbul: Çelik-Şura yayınları, ty.
  • EREN, Cüneyt ve Uzunoğlu, M. Vecih. Belagat Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Rağbet yayınları, 2014.
  • SEBT, Halid b. Osman. Kavȃidu’l-kur’an. Dȃru ibn Affan, ty., 1:29.
  • GÜVEN, Şahin. “Kur’an Dilinin Özellikleri.” Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 1:14 (2012): 7-20.
  • HACIMÜFTÜOĞLU, Nasrullah. “Beyan.” Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 6:22-23. Ankara: TDV yayınları, 1992.
  • ISFAHÂNÎ, Rȃgıb. Müfredât fȋ garȋbi’l-kur’an. İstanbul: Kahraman yayınları, 1986.
  • İBN ÂŞÛR, Tahir. et-Tahrîru ve’t-tenvȋr. Tunus: Dâru’t-tûnisi, 1984.
  • İBN CÜZEY, Ebu Kasım M. b. Ahmed. et-Teshȋl li ulȗmi’t-tenzȋl. Neş. M. Salim Haşim. Beyrut: Dȃru’l-kutubi’l-ilmiyye, 1995.
  • İBN EBȊ HȂTİM, Abdurrahman b. İdris er-Rȃzȋ. Tefsȋru’l-kur’ani’l-azȋm. Neş. Esad Muhammed Tayyib. Mekke: Mektebetu Nizar Mustafa el-Bȃz, 1997.
  • İBN KAYYIM EL-CEVZİYYE. Bedȃi‘u’t-tefsȋr. Riyad: Dȃru İbnu’l-Cevzȋ, 1427.
  • İBN MANZUR. Lisânu’l-arab. Kahire: Daru’l-meârif, ty.
  • İBRAHİM, M. Zakyi. “Kur’an’da Yeminler: B.tu’ş-Şati’nin Edebi Katkısı.” Çev. Burhan Sümertaş. International Journal of Social Science, 6:3 (2013): 947-970.
  • KADI BEYDȂVȊ, Ebu’l-Hayr. Envȃru’t-tenzȋl. Beyrut: Dȃru ihyȃi’t-turȃsi’l-arabi, ty.
  • KȂFİYECȊ, Muhammed bin Süleyman. Kitȃbu’t-taysȋr fȋ kavȃidi ilmi’t-tefsir. Çev. İsmail Cerrahoğlu. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi yayınları, 1989.
  • KARAGÖZ, Mustafa. Dilbilimsel Tefsir ve Kur’an’ı Anlamaya Katkısı. Ankara: Ankara Okulu yayınları, 2010.
  • KÂSIMÎ, Cemaleddin. Tefsir İlminin Meseleleri. Çev. Sezai Özel. İstanbul: İz yayınları, 1990.
  • KÂTİP ÇELEBİ, Mustafa b. Abdullah Hacı Halife. Keşfu’z-zunȗn. Matbaa el-Behiyye, 1941, 1:427-428.
  • KİRMÂNÎ, Mahmud b. Hamza. Esraru’t-tekrar fi’l-kur’an. Neş. Abdulkadir Ahmed Ata. Dâru’l-fadîle, ty.
  • KUTUB, Seyyid. Fȋ zılȃli’l-kur’an. Çev. Salih Uçan-Vahdettin İnce. İstanbul: Dünya yayınları, 1991.
  • KUTUB, Seyyid. Kur’an’da Edebî Tasvir. Çev. Süleyman Ateş. İstanbul: Hilal yayınları, ty.
  • MAHBȖB, Hafız Muhammed. Kenzu’l-müteşȃbihȃt. Haydarabad: Matbaa-i şemli’l-islam -matbaa-i faydi’l-kerim, 1342 h.
  • MEYDȂNȊ, Abdurrahman Hasan Habenneke. el-Belȃgatu’l-arabiyye ususuha ve ulȗmuha ve funȗnuhȃ. Şam: Dȃru’l-kalem, 1996.
  • MOLLA FENȂRȊ, Şemsuddin Muhammed b. Hamza. Aynu’l-‘ayȃn: Tefsiru sureti’l-fȃtiha. Dersaadet: Rıfat Bey Kütüphanesi,1325, 4-5, 54-55, 79.
  • MUHAMMED, Mahcub el-Hasen. “Kur’an-ı Kerim’de İltifat Sanatı: Faydaları ve Amaçları.” Çev. Mustafa Şentürk. Şırnak ÜİFD, 4:7 (2013): 169-180.
  • MÜSLİM, Mustafa. Mebâhis fî i‘câzi’l-kur’an. Riyad: Dâru’l-muslim, 1996.
  • NESEFÎ, Ebu’l-Berekȃt. Medâriku’t-tenzîl ve hakȃiku’t-te’vȋl. Neş. Yusuf Ali Bedȋvȋ. Beyrut: Dȃru’l-kelimi’t-tayyib, 1998.
  • ÖNAL, Mehmet. “Edebî Dil ve Üslup.” Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi 36, (Erzurum: 2008): 23-47.
  • ÖNKAL, Ahmet. “Ahnes b. Şerîk.” Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 2: 174-175. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları 1989.
  • ÖZSOY, Ömer. Kur’an ve Tarihsellik Yazıları. Ankara: Otto yayınları, 2015.
  • ÖZTÜRK, Mustafa. Kur’an Kıssalarının Mahiyeti. İstanbul: Kuramer, 2016.
  • PAÇACI, Mehmet. Kur’an ve Ben Ne Kadar Tarihseliz?. Ankara: Ankara Okulu yayınları, 2002.
  • PARET, Rudi. Kur’an Üzerine Makaleler. Çev. Ömer Özsoy. Ankara: Bilgi Vakfı yayınları, 1995.
  • PEZDEVÎ, Fahrulislam Ali. Kenzu’l-vusûl ila ma‘rifeti’l-usûl. Karaçi: Kütüphane-i mir Muhammed, ty.
  • RȂZȊ, Fahreddin. Mefȃtihu’l-gayb. Beyrut: Dȃru’l-fikr, 1981.
  • EBU BEKİR RÂZÎ, Muhammed. Tefsîru garîbi’l-kur’ani’l-azîm. Ankara: TDV yayınları, 1997.
  • SOYSALDI, Mehmet. “Kur’an-ı Kerim’de Müşakele Sanatı.” İslami Araştırmalar Dergisi 28:1 (2017): 1-11.
  • SUYÛTÎ, Celaleddin. el-Itkân fî ulûmi’l-kur’an. Beyrut: Dâru İbn Kesir, 1996.
  • TEHÂNEVÎ, M. Ali. Keşşâfu ıstılȃhȃtı’l-funȗn ve’l-ulȗm. Beyrut: Mektebetu Lübnan, 1996.
  • WATT, W. Montgomery. Hz. Muhammed’in Mekke’si. Çev. M. Akif İnan. Ankara: Bilgi Vakfı yayınları, 1998.
  • YILDIRIM, Mustafa. “Kur’an Sanatı ve Estetiği Üzerine.” İstem, 8:16 (2010): 161-179.
  • YÜKSEL, Muhammed Bahaeddin. “Kur’ân’da “ قَبْل ” ve “ بعَْد ” Kelimelerinin Kullanımı ve Mânâya Etkisi.” Bilimname 2: 34 (2017): 365-412.
  • YÜKSEL, Muhammed Bahaeddin Yüksel. Kur’an’ı Farklı Anlama ve Nedenleri. Ankara: Ankara Okulu yayınları, 2017.
  • ZEMAHŞERÎ, Ebu Kȃsım M. b. Ömer. el-Keşşâf an hakȃiki ğavȃmidi’t-tenzȋl ve uyȗni’l-ekȃvȋl fȋ vucȗh’t-te’vȋl. Neş. Adil Ahmed Abdulmevcud. Riyad: Mektebetu’l-abȋkȃn, 1998.
  • ZERKÂNÎ, M. Abdulazim. Menâhilu’l-irfân fî ulûmi’l-kur’ân. Neş. Fevvâz Ahmed Remzelî. Beyrut: Dâru’l-kutubi’l-arabi, 1995.
  • ZERKEŞÎ, Bedreddin. el-Burhân fî ulûmi’l-kurân. Neş. Muhammed Ebu’l-Fadl İbrahim. Kahire: Daru’t-turâs, ty.
  • EK-1: Üslûbu’l-Kur’an Hakkında Literatür
  • Abbâs, Fadıl Hasan, İ‘câzu’l-Kur’âni’l-Kerîm, Amman, 1991.
  • Akdemir, Hikmet, Belağat Terimleri Ansiklopedisi, İzmir 1999.
  • Akkâvî, İn‘âm Fevvâl, el-Mu’cemu’l-Mufassal fî Ulûmi’l-Belâga, Beyrut, 1992.
  • Bakıllânî, Ebu Bekir Muhammed, İ‘câzu’l-Kur’ân, Beyrut, 1988.
  • Bedevî, Tabâne, Mu‘cemü΄l-Belâğati΄l-Arabiyye, III. Baskı, Cidde, 1988.
  • Beheşti, Muhammed Hüseyn, Kur’ân’ı Anlama Metodu, Ankara, 1989.
  • B.ti Şâti, Aişe Abdurrahman, el-İ‘câzu’l-Beyânî li’l-Kur’ân, Kahire, 1984.
  • Câhız, Ebu Osman Amr b. Bahr, el-Beyân ve’t-Tebyîn, Beyrut, 1968.
  • Cürcani, Abdulkâhir, Delâilu'l-İ‘câz, Dâru’l-Kütübi’l-Arabi, Beyrut, 1984.
  • Çağıl, Necdet, Kur’ân’ın Belâgat ve Fonetik Yapısı, Ankara, 2005.
  • Ebu Hilal el-Askerî, Kitâbu’s-Sınâateyn: el-Kitâbe ve’ş-Şi‘r, Kahire, 1971.
  • Ebu Musa, Muhammed, el-Belağatu’l-Kur’âniyye fî Tefsîri’z-Zemahşerî, Kahire 1988.
  • Ebu Zeyd, Nasr Hamid, el-İtticâhu’l-Aklî fi’t-Tefsir: Dirâset fî Kadıyyeti’l-Mecâz ‘inde’l-Mu‘tezile, Beyrut 1982.
  • Eren, Şâdi, Kur’ân’ı Anlamada Farklı Yaklaşımlar, İstanbul, 1988.
  • Habanneke el-Meydâni, Abdurrahman b. Hasan, el-Belâğatu'l-'Arabiyye Usûsüha ve Ulûmuha ve Fünûnüha, Dımaşk, 1996.
  • Hafâcî, Ebu Muhammed İbn Sinân, Sırru’l-Fesâha, Kahire, 1935.
  • Hasnâvî, Muhammed, el-Fâsıla fi’l-Kur’ân, Beyrut, 1986.
  • Haşimî, Ahmed, Cevâhiru’l-Belâga fi’l-Meânî ve’l-Beyân, ve’l-Bedî‘, İstanbul, 1984.
  • Hattâbî Ebu Süleyman Hamd b. Muhammed b. İbrahim, Beyânu İ‘câzi’l-Kur’ân, (Selâsu Resâil fî İ‘câzi’l-Kur’ân içinde), Kahire 1991.
  • İbn Hişâm, Abdullah b. Yûsuf, Şerhu Şuzûzi’z-Zeheb fî Marifeti Kelami’l-Arab, Suriye, ty.
  • İbn Reşîk, Ebu Ali el-Kayrevânî, el-Umde fî Mehâsini’ş-Şi’r ve Âdâbih ve Nakdih, Beyrut, 1972.
  • İbnu’l-Esîr, Ebu’l-Feth Ziyâuddin, el-Meselu’s-Sâir fî Edebi’l-Kâtib ve’ş-Şâir, Kahire, 1939.
  • Kadı Abdülcabbar, Ebu’l-Hasen el-Esedâbâdî, el-Muğnî (Tenebbuât ve Mu‘cizât), Mısır, 1965.
  • Kazvîni, Ebu’l-Meâlî Ahmed b. Muhammed, el-Îdâh fî Ulûmi'l-Belâga, Beyrut, 1980.
  • Kirmânî, Mahmud b. Hamza, Esrâru’-t-Tekrâr fi’l-Kur’ân, Kahire, ty.
  • Kutub, Seyyid, et-Tasvîru’l-Fennî fi’l-Kur’ân, Kahire 1992.
  • Mahlûf, Abdurrauf, el-Bâkillânî ve Kitabuhu İ‘câzi’l-Kur’ân: Dirase Tahliliyye Nakdiyye, Beyrut, 1978.
  • Matlûb, Matlûb Ahmed, Mu‘cemu΄l-Mustalahati'l-Belâğiyye ve Tetâvviruha, Beyrut, 1996.
  • Muhammed b. Abdurrahman b. Ömer, el-Îdâh fî Ulûmi'l-Belâga, Beyrut, ty.
  • Müslim, Mustafa, Mebâhis fî İ‘câzi’l-Kur’ân, Cidde, 1988.
  • Rafi’î, Mustafa Sadık, İ‘câzu’l-Kur’ân ve’l-Belâgatu’n-Nebeviyye, Kahire, 1965.
  • Rummani, Ebu’l-Hasen Ali b. İsa, en-Nuketu fî İ‘câzi’l-Kur’ân, (Selâsü Resâil fî İ‘câzi’l-Kur’ân içinde) Mısır, ty.
  • Üslûbu’l -Kur’an Hakkındaki Doktora Tezleri
  • Hasan Çevikoğlu, Kur’an-ı Kerim’de Edebî Üslup (1999, Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).
  • Erdoğan Baş, Kur’an Üslubunda Lafzî Tekrarlar (2000, MÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü).
  • Celalettin Civelekçi Anlam-Üslûp İlişkisi Bağlamında Kur’ân’ın Üslûp Analizi (2009, AÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü).
APA Baysal S (2018). ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. , 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
Chicago Baysal Sıddık ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. (2018): 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
MLA Baysal Sıddık ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. , 2018, ss.397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
AMA Baysal S ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. . 2018; 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
Vancouver Baysal S ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. . 2018; 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
IEEE Baysal S "ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ." , ss.397 - 432, 2018. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
ISNAD Baysal, Sıddık. "ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ". (2018), 397-432. https://doi.org/dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
APA Baysal S (2018). ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. Bilimname, 0(35), 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
Chicago Baysal Sıddık ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. Bilimname 0, no.35 (2018): 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
MLA Baysal Sıddık ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. Bilimname, vol.0, no.35, 2018, ss.397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
AMA Baysal S ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. Bilimname. 2018; 0(35): 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
Vancouver Baysal S ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ. Bilimname. 2018; 0(35): 397 - 432. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
IEEE Baysal S "ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ." Bilimname, 0, ss.397 - 432, 2018. dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
ISNAD Baysal, Sıddık. "ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ". Bilimname 35 (2018), 397-432. https://doi.org/dx.doi.org/10.28949/bilimname.393280
Sayfa Oluşturulma Tarihi
23-04-2024 8:42

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları