Senetle ispat mecburiyeti vakıaların ispatsız kalmasına neden olabildiği ve davanın taraflarının hak kaybına sebep olduğu için ispat hakkına yönelik orantısız bir sınırlamadır. Medenî usul hukuku maddî hukukun gerçekleştirilmesini sağlayan bir fonksiyona sahiptir. Yalancı şahitliğin engellenmesi ve işlem güvenliğinin sağlanması maddî hukuk ile usul hukuku arasındaki farklılığın gerekçesi olamaz. Bunca yıllık uygulamaya rağmen hangi vakıaların senetle ispat edilmesi gerektiği ile senetle ispat mecburiyetinin istisnaları konusunda fikir birliği bulunmadığından bu mecburiyet ispat hukukunda arzu edilen basitlik ve yalınlığı sağlamamıştır. Yalancı şahitlik riski, çekişmeli vakıalar hakkında bilgi sahibi olan kişilerin tanık olarak beyanına başvurmanın yasaklanmasını haklı çıkarmaz. Mahkemenin tanık beyanına başvurması ile tanık beyanının hangi ölçüde hükme esas alınabileceği birbirinden ayrı değerlendirilmesi gereken iki ayrı meseledir. Yargılamanın temel amaçlarından biri olan gerçeğin tespitini sağlamak için senetle ispat kuralı kaldırılmalı ve hâkimin delilleri serbestçe değerlendirmesi ilkesi tam anlamıyla tatbik edilmelidir.