Amaç: Çocuk istismarı, kaza dışı ve önlenebilir bir sebeple çocuğun yetişkin bir kimse tarafından fiziki, ruhsal ya da her iki açıdan birden zarar görmesi olarak tanımlanmaktadır. Çalışmamızın amacı; merkeze başvuran mağdur çocukların özellikleri üzerinden çocuk istismarının bölgemiz profiline ulaşmak, bölgemiz özelliklerini literatür ile karşılaştırarak mevcut olabilecek farklılıkları ortaya koyabilmek, literatürce bilinen risk faktörlerine ilave risk faktörlerini belirlemek olarak sıralanabilmektedir. Yöntem: Çalışmamız Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi bünyesinde kurulan Trabzon Çocuk Koruma ve İzlem Merkezinde yapılmıştır. Ocak 2015 ile Haziran 2016 arasında bir buçuk yıl süreyle başvuran çocuklar bu çalışmaya dahil edildi. Bu çalışma, merkez tarafından tutulan kayıtların geriye dönük bir değerlendirmesini içermektedir. Bulgular: Değerlendirdiğimiz 103 çocuğun cinsiyetine bakıldığında 86’sının (%83,5) kız, 17’sinin (%16,5) erkek olduğu, erkek/kız oranının 0,19 olduğu görülmüştür. Olguların yaş gruplarına bakıldığında 19’unun (%18,4) 9 yaş ve daha küçük, 37’sinin (%35,9) 10 ve 14 yaşları arasında, 47 (%45,6) çocuğun ise 15 yaş ve daha büyük olduğu görülmektedir. Çalışmamızda tespit edilen en küçük çocuk yaşı 4 iken, en büyük çocuk yaşı 18’dir. Yaş ortalaması ise 13,11±3,817’dir. Sonuç: Çocuğun cinsel istismarında istismar mağduru çocuk, korku, tehdit, söylediklerine inanılmayacağı ve utanç verici duruma düşeceği inancıyla, maruz kaldığı istismarı yıllarca saklamakta, bu nedenle çok uzun yıllar boyunca yineleyen istismarlara maruz kalan mağdurlar ortaya çıkmaktadır.