Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme

F. Belgin ÖZAYDINLI (Kocaeli Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, Kocaeli, Türkiye)
Eğitim ve Bilim
73 30
Yıl: 2023 Cilt: 48 Sayı: 214 Sayfa Aralığı: 177 - 218 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.15390/EB.2023.11186 İndeks Tarihi: 31-05-2023

Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme

Öz:
Bu araştırmanın amacı Türkiye'deki program geliştirme sürecini program geliştirme uzmanlarının bakış açısıyla ortaya koymaktır. Nitel araştırma desenlerinden fenomenolojinin kullanıldığı araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu ve verilerin analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcılarını 19 farklı üniversitede görev yapan 48 öğretim elemanı oluşturmaktadır. Görüşmeler, katılımcıların görev yaptığı üniversiteler ziyaret edilerek katılımcılarla bire bir ve yüz yüze gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre, Türkiye'de program geliştirmede birbiriyle ilişkili üç temel sorun bulunmaktadır: Program geliştirme ve karar verme sürecinde politika yapıcıların baskın olması; program geliştirme sürecinin olmazsa olmazlarının yerine getirilmemesi ve eğitim programlarında uygulanan ani/hızlı değişiklikler. Ancak bu sorunların hepsi temelde tek bir temel sorundan; politika yapıcıların program geliştirme ve eğitim konusundaki öncelikleri, anlayışları ve görüşlerinden kaynaklanmaktadır. Katılımcıların ortaya koyduğu çözümlere göre, eğitim siyaset üstü bir yapıda kabul edilmeli ve politika yapıcılar program geliştirme sürecinde tek başlarına karar vericiler olarak değil paydaşlar olarak görülmelidir.
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Akınoğlu, O. (2008). Primary education curriculum reforms in Türkiye. World Applied Sciences Journal, 3(2), 195-199.
  • Akşan, E. ve Baki, A. (2017). Content analysis of curriculum-related studies in Türkiye between 2000 and 2014. Educational Sciences, Theory and Practice, 17(12), 877-904. doi:10.12738/estp.2017.3.0002
  • Akşit, N. (2007). Educational reform in Türkiye. International Journal of Educational Development, 27(2), 129-137. doi:10.1016/j.ijedudev.2006.07.011
  • Akyüz, Y. (2018). Türk eğitim tarihi-MÖ 1000-MS 2018. Ankara: Pegem.
  • Arsal, Z. (1998). Program geliştirme sürecinde ihtiyaç analizinin yeri ve nasıl yapıldığına ilişkin program geliştirme uzmanlarının görüşleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
  • Bıkmaz, F. (2013). 1926 ilkmektepler müfredat programı (Hayat Bilgisi dersi). F. D. Gözütok ve F. Bıkmaz (Ed.), Cumhuriyet’in ilânından 2013’e öğretim programlarının analizi Hayat Bilgisi örneği içinde (s. 46). Ankara: Yargı Yayınevi.
  • Bilasa, P. (2012). Türkiye'de ilköğretimin tarihsel gelişimi (1970-2010) (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi University, Ankara.
  • Bogdan, R. C. ve Biklen, S. K. (2007). Qualitative research for education: An introduction to theory and methods (5. bs.). Boston, MA: Allyn & Bacon.
  • Brady, L. (1995). Curriculum development. Hoboken, NJ: Prentice Hall.
  • Breslow, A., Disque, J., Sausjord, G., Smith, R., Soles, S., Wilhelms, F. ve Zahorsky, M. (1960). Forces influencing curriculum. Review of Educational Research, 30(3), 199-225. doi:10.3102%2F00346543030003199
  • Broudy, H. S. (1982). What knowledge is of most worth?. Educational Leadership, 39(8), 574-578. http://www.ascd.org/ASCD/pdf/journals/ed_lead/el_198205_broudy.pdf adresinden erişildi.
  • Creswell, J. W. (2013). Qualitative inquiry & research design: Choosing among five approaches (3. bs.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Creswell, J. W. ve Miller, D. L. (2000). Determining the validity in qualitative inquiry. Theory into Practice, 39(3), 124-130. doi:10.1207/s15430421tip3903_2
  • Creswell, J. W. ve Plano Clark, V. L. (2011). Designing and conducting mixed method research (2. bs.). Thousand Oaks, CA. Sage.
  • Dawley, D. ve Havelka, D. (2004). A curriculum development process model. Journal of College Teaching & Learning (TLC), 1(2), 51-56. doi:10.19030/tlc.v1i2.1914
  • Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de program geliştirme uygulamaları. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 27- 43.
  • Dillon, J. T. (2009). The questions of curriculum. Journal of Curriculum Studies, 41(3), 343-359. doi:10.1080/00220270802433261
  • Dodson, D. W. (1957). Factors influencing curriculum development. Review of Educational Research, 27(3), 262-269. doi:10.3102%2F00346543027003262
  • Düzgün, D. (2011). İzmir, Denizli, Aydın Ve Muğla İl Milli Eğitim Müdürlüklerinde görev yapan program geliştirme çalışanlarının fonksiyonu ve karşılaştıkları sorunlar (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Adnan Menderes University, Aydın.
  • Eğitim Programları ve Öğretim Alanı Profesörler Kurulu. (2005). Eğitim Programları ve Öğretim Alanı Profesörler Kurulu ilköğretim 1-5. sınıflar öğretim programlarını değerlendirme toplantısı (Eskişehir) sonuç bildirisi. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/91064 adresinden erişildi.
  • Eisner, E. W. (2002). The educational imagination (3. bs.). Columbus, OH: Merrill.
  • Ertürk, S. (1972). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelken.
  • Esener Taşpolatoğlu, A. (1993). Türk milli eğitiminde Cumhuriyet'ten günümüze program geliştirme alanındaki gelişmeler ve bir eğitim programının temel özelliklerine ilişkin uzman görüşleri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
  • Fer, S. (2005). 1923 yılından günümüze Cumhuriyet dönemi İlköğretim programları üzerine bir inceleme. Cumhuriyet Dönemi Eğitim politikaları Sempozyumu Bildiri Kitapçığı içinde. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi ve Başbakanlık Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Atatürk Araştırma Merkezi, İstanbul.
  • Feriver, Ş. ve Arık, B. M. (2021). Eğitim izleme raporu 2021: Eğitimin içeriği. https://www.egitimreformugirisimi.org/egitim-izleme-raporu-2021-egitimin-icerigi/ adresinden erişildi.
  • Flick, U. (2002). An introduction to qualitative research (2. bs.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Fretwell, D. H. ve Wheeler, A. (2001). Türkiye: Secondary education and training. Washington, DC: The World Bank.
  • Fullan, M. ve Hargreaves, A. (1992). Teacher development and educational change. New York: Routledge Falmer.
  • Gediklioğlu, T. (2005). Avrupa Birliği sürecinde Türk Eğitim Sistemi: Sorunlar ve çözüm önerileri Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 66-80. https://dergipark.org.tr/tr/download/article- file/161025 adresinden erişildi.
  • Genç, S. Z. (2007). Cumhuriyetten günümüze program geliştirme çalışmaları. Anadolu Üniversitesi Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 123-137. https://dergipark.org.tr/en/pub/befdergi/issue/23170/247506 adresinden erişildi.
  • Goodson, I. F. (1994). Studying curriculum. New York, NY: Teachers College Press.
  • Gökmenoğlu, T. ve Eret, E. (2011). Eğitim programları ve öğretim anabilim dalı araştırma görevlilerinin bakış açısıyla Türkiye’de program geliştirme. İlköğretim Online, 10(2), 667-681. https://dergipark.org.tr/en/pub/ilkonline/issue/8592/106829 adresinden erişildi.
  • Gözütok, D. (2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları. Milli Eğitim Dergisi, 160. https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/160/gozutok.htm adresinden erişildi.
  • Greenbank, P. (2003). The role of values in educational research: The case for reflexivity. British Educational Research Journal, 29(6), 791-801. doi:10.1080/0141192032000137303
  • Hazır Bıkmaz, F., Aksoy, E., Tatar, Ö. ve Atak Altınyüzük, C. (2013). The content analysis of PhD thesis completed in the field of curriculum development (1974-2009). Eğitim ve Bilim, 38(168), 288-303. http://egitimvebilim.ted.org.tr/index.php/EB/article/view/1627/596 adresinden erişildi.
  • Hotaman, D. (2017). Eğitim programlarının geliştirilmesinde felsefenin rolü. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 430-437. doi:10.17860/mersinefd.302409
  • Işıksal, M., Koç, Y., Bulut, S. ve Atay-Turhan, T. (2007). An analysis of the new elementary mathematics teacher education curriculum in Türkiye. The Mathematics Educator, 17(2), 41-51. https://openjournals.libs.uga.edu/tme/article/view/1917 adresinden erişildi.
  • İşeri, A. (2014). Türkiye’de uygulanan program geliştirme modellerinin çatışmacı kuram açısından ideoloji üretim sorunu. Uludağ Universitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(1), 153-184. https://dergipark.org.tr/en/pub/uefad/issue/16699/173601 adresinden erişildi.
  • Kelly, A. V. (2009). The curriculum: Theory and practice (6. bs.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Keogh, J. J., Fourie, W. J., Watson, S. ve Gay, H. (2010). Involving the stakeholders in the curriculum process: A recipe for success?. Nurse Education Today, 30(1), 37-43. doi:10.1016/j.nedt.2009.05.017
  • Koch, T. (2006). Establishing rigour in qualitative research: The decision trail. Journal of Advanced Nursing, 53(1), 91-100. doi:10.1111/j.1365-2648.2006.03681.x
  • Kornbluh, M. (2015). Combatting challenges to establishing trustworthiness in qualitative research. Qualitative Research in Psychology, 12(4), 397-414. doi:10.1080/14780887.2015.1021941
  • Korstjens, I. ve Moser, A. (2018). Series: Practical guidance to qualitative research. Part 4: Trustworthiness and publishing. European Journal of General Practice, 24(1), 120-124. doi:10.1080/13814788.2017.1375092
  • Kozikoğlu, İ. ve Senemoğlu, N. (2015). Eğitim programları ve öğretim alanında yapılan doktora tezlerinin içerik analizi (2009-2014). Eğitim ve Bilim, 40(182), 29-41. doi:10.15390/EB.2015.4784
  • Kranthi, K. (2017). Curriculum development. IOSR Journal of Humanities and Social Science, 22(2), 1-5. doi:10.9790/0837-2202030105
  • Kürkçü, İ. (2021). A phenomenological study on curriculum development Process in Türkiye: Critical periods and issues (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
  • Kvale, S. ve Brinkman, S. (2009). Interviews: Learning the craft of qualitative research ıinterviewing (2. bs.). Thousand Oaks: Sage.
  • Lincoln, Y. S. ve Guba, E. (1985). Naturalistic inquiry. Thousand Oaks: Sage.
  • Mainardes, E., Alves, H. ve Raposo, M. (2010). An exploratory research on the stakeholders of a university. Journal of Management and Strategy, 1(1), 76-88. doi:10.5430/jms.v1n1p76
  • Mala, N. (2011). Cumhuriyetten günümüze ilköğretim programlarının faydacı ve ilerlemeci ekole uygunluğu bakımından değerlendirilmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi, Malatya.
  • Marsh, C. J. (2009). Key concepts for understanding curriculum (4. bs.). London, United Kingdom: Routledge.
  • Marsh, C. J. ve Willis, G. (2003). Curriculum: Alternative approaches, ongoing issues (3. bs.). Hoboken, NJ: Prentice Hall.
  • Marshall, C. ve Rossman, G. B. (2010). Designing qualitative research (5. bs.). Thousand Oaks: CA: Sage.
  • Matkovic, P., Tumbas, P., Sakal, M. ve Pavlicevic, V. (2014). University Stakeholders in the analysis phase of curriculum development process model. Proceedings of the 7th International Conference of Education, Research and Innovation (ICERI) içinde (s. 2271-2277). The International Academy of Technology, Education and Development (IATED), Seville, Spain.
  • McNeil, J. D. (2009). Contemporary curriculum: In thought and action. Hoboken, NJ: Wiley.
  • Merriam, B. S. (2009). Qualitative research: A guide to design and implementation (3. bs.). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
  • Miles, M. B. ve Huberman, M. A. (1994). Qualitative analysis: An expanded sourcebook (2. bs.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Morse, J. M., Barrett, M., Mayan, M., Olson, K. ve Spiers, J. (2002). Verification strategies for establishing reliability and validity in qualitative research. International Journal of Qualitative Methods, 1(2), 13- 22. doi:10.1177%2F160940690200100202
  • Orakcı, Ş., Durnalı, M. ve Özkan, O. (2018). Curriculum reforms in Türkiye. O. Karnaukhova, A. Udovikina ve B. Christiansen (Ed.), Economic and geopolitical perspectives of the commonwealth of independent states and Eurasia içinde (s. 225-252). Pensilvanya, ABD: IGI Global.
  • OECD. (2020). Education policy outlook: Türkiye. www.oecd.org/education/policy-outlook/country- profile-Türkiye-2020.pdf adresinden erişildi.
  • Ornstein, A. C. ve Hunkins, F. P. (2004). Curriculum: Foundations, principles, and issues. Toronto, Canada: Pearson.
  • Ozan, C. ve Köse, E. (2014). Eğitim programları ve öğretim alanındaki araştırma eğilimleri. Sakarya Universitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 116-136. doi:10.19126/suje.76547
  • Örten, D. ve Erginer, E. (2016). Türkiye’de eğitimde program geliştirme alanındaki öncü akademisyenlerin eğitimde program geliştirmeye ilişkin metaforik algıları. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 6(11), 386-414. https://dergipark.org.tr/en/pub/opus/issue/26855/277459 adresinden erişildi.
  • Özdemir, S. M. (2009). Eğitimde program değerlendirme ve Türkiye’de eğitim programlarını değerlendirme çalışmalarının incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 126-149. https://dergipark.org.tr/en/pub/yyuefd/issue/13712/166017 adresinden erişildi.
  • Parkay, F. W., Hass, G. ve Anctil, E. J. (2010). Curriculum leadership: Readings for developing quality educational programs (9. bs.). Boston, MA: Pearson.
  • Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods (3. bs.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Pinar, W. F. (2012). What is curriculum theory? (2. bs.). New York, NY: Routledge. Pinar, W. F., Reynolds, W. M., Slattery, P. ve Taubman, P. M. (1995). Understanding curriculum: An introduction to the study of historical and contemporary curriculum discourses. New York, NY: Lang.
  • Ponce, O. ve Pagán-Maldonado, N. (2015). Mixed methods research in education: Capturing the complexity of the profession. International Journal of Educational Excellence, 1(1), 111-135. https://documento.uagm.edu/cupey/ijee/ijee_ponce_pagan_maldonado_1_1_111-135.pdf adresinden erişildi.
  • Pratt, D. (1980). Curriculum design and development. New York, NY: Harcourt.
  • Primrose, K. ve Alexander, C. R. (2013). Curriculum development and implementation: Factors contributing towards curriculum development in Zimbabwe higher education system. European Social Sciences Research Journal, 1(1), 55-65.
  • Reid, W. A. (1999). Curriculum as institution and practice: Essays in the deliberative tradition. Mahwah, NJ: Erlbaum.
  • Ross, A. (2000). Curriculum: Construction and critique. New York, NY: Falmer.
  • Saylor, J. G., Alexander, W. M. ve Lewis, A. J. (1981). Curriculum planning for better teaching and learning (4. bs.). New York, NY: Holt, Rinehart and Winston.
  • Schreglmann, S. (2016). Türkiye’de program geliştirme konusu ile ilgili yapılan yüksek lisans ve doktora tezlerinin içerik analizi. The Journal of International Social Research, 9(43), 1492-1501. https://www.sosyalarastirmalar.com/cilt9/sayi43_pdf/5egitim/schreglmann_sinan.pdf adresinden erişildi.
  • Shenton, A. K. (2004). Strategies for ensuring trustworthiness in qualitative research projects. Education for Information, 22(2), 63-75. doi:10.3233/EFI-2004-22201
  • Soto, S. T. (2015). An analysis of curriculum development. Theory and Practice in Language Studies, 5(6), 1129-1139. doi:10.17507/tpls.0506.02
  • Spencer, H. (1884). What knowledge is of most worth. New York, NY: Alden.
  • Stahl, N. A. ve King, J. R. (2020). Expanding approaches for research: Understanding and using trustworthiness in qualitative research. Journal of Developmental Education, 44(1), 26-29. doi:10.1186/s12874-019-0895-5
  • Strauss, A. L. ve Corbin, J. (1990). Basics of qualitative research: Grounded theory procedures and techniques. Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Stufflebeam, D. L., Foley, W. J., Gephart, W. J., Guba, E. G., Hammond, R. L., Merriman, H. O. ve Provus, M. M. (1971). Educational evaluation and decision making. Arlington, VA: Phi Delta Kappa Educational Foundation.
  • Suri, H. (2011). Purposeful sampling in qualitative research synthesis. Qualitative Research Journal, 11(2), 63-75. doi:10.3316/QRJ1102063
  • Tanner, D. ve Tanner, L. (2007). Curriculum development: Theory into practice (4. bs.). Boston, MA: Pearson.
  • Tedesco, J. C., Opertti. R. ve Amadio, M. (2014). The curriculum debate: Why it is important today. Prospects, 44, 527-546. doi:10.1007/s11125-014-9326-x
  • TEDMEM. (2013). Ortaöğretimde dönüşüm: Bir yol haritası örneği. https://tedmem.org/download/ortaogretimde-donusum-bir-yol-haritasi- onerisi?wpdmdl=1018&refresh=5d9503e283d871570046946 adresinden erişildi.
  • TEDMEM. (2014). 9. Eğitim Şurasına ilişkin değerlendirmeler. Ankara: Öncü.
  • TEDMEM. (2015). Ulusal eğitim programı- 2015-2022. Ankara: Pelin Ofset.
  • Tutkun, F. ve Aksoyalp, Ö. (2010). 21. yüzyılda eğitimde program geliştirmede yönelim, kavram ve anlayışlar. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, 156-169. https://dergipark.org.tr/en/pub/sakaefd/issue/11215/133943 adresinden erişildi.
  • Tyler, R. W. (Hlebowitsh, P. S.). (2013). Basic principles of curriculum and instruction. University of Chicago. (Orijinal çalışma 1949)
  • Ünal, F. ve Ünal, M. (2010). Türkiye’de ortaöğretim programlarının gelişimi. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 5(1), 110-125. https://dergipark.org.tr/en/pub/gopsbad/issue/48556/616521 adresinden erişildi.
  • Ünver, G. ve Erdamar, G. (2015). Türkiye’de erken çocukluk dönemi öğretmenlerinin eğitim programı geliştirme sürecine katkıları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 16(1), 215-234. https://dergipark.org.tr/en/pub/kefad/issue/59451/854140 adresinden erişildi.
  • Van den Akker, J. (2003). Curriculum perspectives: An introduction. J. van den Akker, W. Kuiper ve U. Hameyer (Ed.), Curriculum landscapes and trends içinde (s. 1-10). Dordrecht, Netherlands: Kluwer Academic Publishers.
  • Varış, F. (1976). Eğitimde program geliştirme. Teori ve teknikler. Ankara: Ankara Üniversitesi.
  • Wiles, J. ve Bondi, J. (2014). Curriculum development: A guide to practice (9. bs.). Boston, MA: Pearson.
  • Wood, J. N. (2010). Engaging stakeholders in curriculum development. Journal of School Public Relations, 31(2), 122-130. doi:10.3138/jspr.31.2.122
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
  • Yüksel, S. (2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları ve sorunları. Millî Eğitim Dergisi, 159, 120- 125. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/milli_egitim_dergisi/159/syuksel.htm adresinden erişildi.
APA ÖZAYDINLI B (2023). Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. , 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
Chicago ÖZAYDINLI Belgin Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. (2023): 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
MLA ÖZAYDINLI Belgin Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. , 2023, ss.177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
AMA ÖZAYDINLI B Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. . 2023; 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
Vancouver ÖZAYDINLI B Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. . 2023; 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
IEEE ÖZAYDINLI B "Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme." , ss.177 - 218, 2023. 10.15390/EB.2023.11186
ISNAD ÖZAYDINLI, Belgin. "Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme". (2023), 177-218. https://doi.org/10.15390/EB.2023.11186
APA ÖZAYDINLI B (2023). Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. Eğitim ve Bilim, 48(214), 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
Chicago ÖZAYDINLI Belgin Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. Eğitim ve Bilim 48, no.214 (2023): 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
MLA ÖZAYDINLI Belgin Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. Eğitim ve Bilim, vol.48, no.214, 2023, ss.177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
AMA ÖZAYDINLI B Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. Eğitim ve Bilim. 2023; 48(214): 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
Vancouver ÖZAYDINLI B Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme. Eğitim ve Bilim. 2023; 48(214): 177 - 218. 10.15390/EB.2023.11186
IEEE ÖZAYDINLI B "Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme." Eğitim ve Bilim, 48, ss.177 - 218, 2023. 10.15390/EB.2023.11186
ISNAD ÖZAYDINLI, Belgin. "Program Geliştirme Uzmanlarının Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme". Eğitim ve Bilim 48/214 (2023), 177-218. https://doi.org/10.15390/EB.2023.11186
Sayfa Oluşturulma Tarihi
24-04-2024 7:39

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları