Amaç: Bu çalışmanın amacı çocukluk yaş grubunda tularemi tanısı alan olguların klinik ve tedavi açısından değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Lenfadenopati şikayeti ile başvurup mikroaglütinasyon testinde Francisella tularensis antikor titresi 1/160 ve üstünde olan 16 olgu geriye dönük olarak incelendi. Olguların sosyodemografik özellikleri, hayvan ile temas, kene ısırığı hikayesi, başvuru öncesi şikayet süresi, şikayetleri, klinik bulgular, laboratuar bulguları, tedavi ve klinik gidişi incelendi.Bulgular: Olguların yaş ortalaması 10.3±3.7 yıl (4-17) olarak saptandı. Olgularda en sık glandüler tip (%62.5) saptandı; %57’sinin LAP’si boşaltılmış, %12’si ise kendisi drene olmuştu. Olguların %56’sı (n=9) kırsal kesimde yaşıyordu, %38’inin (n=6) kirli sular ile teması, %6’sının (n=1) sadece hayvan teması saptandı. Olguların bulgular başladıktan sonra başvuru süre ortancası 25 gün (2-90) bulundu; antibiyotik tedavisi alma süresi ortancası 14 gün (3-23) olarak saptandı. Lenf bezleri süpüre olan 11 olgunun 30 günde (2-90), diğerlerinin 15 günde (7-30) başvurdukları saptandı (p=0.030). Lenf bezleri süpüre olan olguların 17 gün (7-23), diğerlerinin ise 9 (3-20) gün özgün olmayan antibiyotik tedavisi aldıkları saptandı (p=0.021). On dört (%88) olguya gentamisin, iki olguya (%12) doksisiklin tedavisi başlanmıştı. Gentamisin tedavisine cevapsızlık oranı %37.5 olarak hesaplandı. Cevap vermeyen olgulardan dördüne doksisiklin eklenirken, biri tüberküloz ön tanısı ile sevk edildi. Düzenli tedavi sonrası sadece bir olguda tedaviye cevap alınamadığı görüldü (%6).Sonuç: Lenfadenit nedeniyle başvuran olgularda hikayede yaşadıkları bölgelerde benzer hastaların varlığı ile tularemiden erken dönemde kuşkulanıp mikroagglütinasyon testi istenmesi ve uygun tedavinin başlanması enfeksiyonun kontrolünde temel etken olacaktır. (J Pediatr Inf 2012; 6: 94-100)