BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ)
Yıl: 2019 Cilt: 14 Sayı: 7 Sayfa Aralığı: 4131 - 4144 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.29228/TurkishStudies.39633 İndeks Tarihi: 11-08-2020
BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ)
Öz: Bu araştırma, beden eğitimi ve spor öğretmenleri ile sınıföğretmenlerinin eğitsel oyun oynatma öz yeterliliklerinin çeşitlideğişkenler açısından incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir.Araştırmada genel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemgrubunu, Van merkezde görev yapan 314 öğretmen (sınıf öğretmeni 159,beden eğitimi öğretmeni 155) oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında,Altınkök ve Yılmaz tarafından (2018) geliştirilen ‘Eğitsel Oyun OynatmaÖzyeterlilik Ölçeği’ kullanılmıştır. Verilerin analizinde KolmagorovSmirnov ve Shapiro-Wilk testlerinde normal dağılım göstermediğindenikili değişkenler için Mann Whitney U, üçlü değişkenler için KruskallWallis testi yapılmıştır. Elde edilen bulgularda, yaş, branş, çalışılankademe, oyun oynamayı tercih ettiği yer değişkenleri açısından planlamaalt boyutlarında anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Ancak, uygulama vedeğerlendirme alt boyutlarında anlamlı bir farklılık tespit edilememiştir.Cinsiyet, meslek yılı, spor salonu olma durumu değişkenleri açısındananlamlı farklılık tespit edilememiştir. Katılımcıların tercih ettikleri oyuntürü değişkenine göre, uygulama alt boyutunda anlamlı farklılık tespitedilmiştir. Ancak, planlama ve değerlendirme alt boyutları açısındananlamlı bir farklılık tespit edilememiştir. Oyun sonrası kendilerinideğerlendirme değişkeni açısından ise planlama ve değerlendirme altboyutlarında anlamlı farklılık tespit edilirken, uygulama alt boyutundaanlamlı farklılık tespit edilmemiştir. Sonuç olarak, beden eğitimi ve sporöğretmenleri ve sınıf öğretmenlerinin eğitsel oyun oynatmayeterliliklerinde planlama, uygulama ve değerlendirme aşamalarında eksikliklerinin olduğu, bu eksikliklerin beden eğitimi ve sporöğretmenlerin de daha fazla görüldüğü belirlenmiştir. Bu manada hizmetiçi kurslarla öğretenlerin gelişimlerinin desteklenmesi önerilebilir.
Anahtar Kelime: EXAMINING THE EDUCATIONAL GAME MANAGEMENT SELFSUFFICIENCY LEVELS OF THE PHYSICAL EDUCATION AND SPORTS TEACHERS AND PRIMARY SCHOOL TEACHERS IN TERMS OF CERTAIN VARIABLES (VAN PROVINCE EXAMPLE)
Öz: This research was conducted aiming at examining the educational game management self-sufficiency levels of the physical education and sports teachers and primary school teachers in terms of certain variables. The general survey method was used in the study. The sample group of the study was comprised of 314 teachers (159 primary school teachers, 155 physical education and sports teachers) working in the Van city center. The ‘Educative Game Management Self-Sufficiency Scale’ developed by Altınkök and Yılmaz (2018) was used in the data collection. Since the data did not demonstrate a normal distribution in the analysis through the Kolmagorov-Smirnov and Shapiro-Wilk tests, the Mann Whitney-U test was employed for the paired comparisons and the Kruskal Wallis test was conducted for the triple comparisons. According to the findings, it was determined that there was statistically significant difference in the general average and planning sub-dimensions concerning the age, branch, working level, and the preferred game location variables; however, it was also determined that there was statistically no significant difference concerning the implementation and evaluation sub-dimensions. Similarly, it was determined that there was statistically no significant difference in the general average, planning, and evaluation sub-dimensions concerning the gender, working experience, existence of a sports hall, and game preferences variables; however, there was a statistically significant difference in the implementation subdimension. As per the post-game self-evaluation variable, there was a statistical significance in the general average and three sub-dimensions. As the conclusion, it was determined that there were deficiencies in the planning, implementation, and evaluation stages in game management self-sufficiency levels of the physical education and sports teachers and primary school teachers; it was also determined that the physical education and sports teachers had more deficiencies compared to the primary school teachers. In this context, it can be suggested that the developments of teachers can be supported through the in-service trainings.
Anahtar Kelime: Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
- Akandere, M. (2013). Eğitici Okul Oyunları. Genişletilmiş (4. Basım). Nobel Akademik Yayıncılık: Ankara.
- Akmeşe, P. P. ve Kayhan, N. (2016). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Oyunlar ve Kaynaştırma Ortamlarında Kullanımına İlişkin Görüş ve Önerileri. SDU International Journal of Educational Studies, 3(1), 45-58.
- Akyüz, Y. (2016). Türk Eğitim Tarihi M.Ö. 1000 – M.S. 2016, (29. Baskı), Pegem Akademi: Ankara
- Altınkök, M. ve Yılmaz, A. (2018). Eğıtsel Oyun Oynatma Öz Yeterlılık Ölçeğı Geçerlık ve Güvenırlık Çalışması. Spor Bilimleri Alanında Yenilikçi Yaklaşımlar. K. PEPE, Ö.
- KARATAŞ (editör), (1. baskı). Ankara: Gece Akademi.
- Aracı, H. (2001). Okullarda Beden Eğitimi. Ankara: Nobel Yayınları.
- Arslan Çiftçi, H. ve Önder, A. (2017). Erken Çocuklukta Oyun ve Oyun Yoluyla Öğrenme. Nobel Akademik Yayıncılık: Ankara.
- Bandura, A. (1977) Self-efficacy: Toward a Unifying Theory of Behavioral Change- Psychological Review. 34 (2): 191-215. http://samples.jbpub.com/9781449689742/Chapter2.pdf
- Baştepe, İ. (2009). Etkili okulun eğitim-öğretim süreci ve ortamı boyutlarının nitelikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(29), 76-83.
- Canning, N. (2007). Children’s Emprowement In Play. European Early Childhood Education Resarch Journal, 15(2),227-236.
- Cop, M. R. ve Kablan, Z. Türkiye’de Eğitsel Oyunlarla İlgili Yapılmış Çalışmaların Analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 1(1), 52-71.
- Dağdelen, O. ve Kösterelioğlu, İ. (2015). İlkokullardaki oyun ve fiziki etkinlikler dersinin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2015(19), 97-128.
- Goddard, R.D., Hoy, W.K. ve Woolfolk-Hoy, A.W. ( 2004). Collective efficacy beliefs: Theoretical developments, empirical evidence, and future directions. Educational Researcher, 33 (3), 3-13.
- Gonzales-Mena, J.(2008). Foundations Of Early Childhood: Rehearsal For Life. Porsmouth, NH: Heinemann.
- Goouch, K. (2008). Understanding playful pedagogies, play narratives and play spaces. Early Years, 28(1), 93-102.
- Howard, J. (2010). Early years practitioners’ perceptions of play: An exploration of theoretical understanding, planning and involvement, confidence and barriers to practice. Educational and Child Psychology, 27(4), 91-102.
- Kadim, M. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin oyun öğretimine ilişkin özyeterliklerinin incelenmesi, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Bolu.
- Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemleri, Ankara: Nobel Yayınları.
- Kernan, M. (2007). Play as a context for early learning and development: A research paper. Commissioned by the National Council for Curriculum and Assessment, NCCA. https://www.curriculumonline.ie/getmedia/1d8f2182-fdb8-4d29-9433- 93e13ba27b20/ECSEC05_Exec3_Eng.pdf adresinden 22.08.2019 tarihinde alınmıştır.
- Kızmaz, Z. (2004). Öğrenim Düzeyi ve Suç: Suç- Okul İlişkisi Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 14(2), 291-319.
- Martlew, J., Stephen, C. ve Ellis, J. (2011). Play in the primary school classroom? The experience of teachers supporting children's learning through a new pedagogy. Early Years, 31(1),71-83.
- Miller, E. ve Almon, J. (2009). Crisis in the kindergarten: Why children need to play in school. The Education Digest, 75,42-45.
- Mistrett, S. ve Bickart, T.(2009). Child’s Play: The Best Way To Learn. Middle East Educator,5, 18- 22.
- Öztürk, B. (1999). Öğrenme ve öğretmede dikkat. Milli Eğitim Dergisi, 144, 51-58.
- Özyürek, A. ve Çavuş, Z. S. (2016). İlkokul öğretmenlerinin oyunu öğretim yöntemi olarak kullanma durumlarının incelenmesi. Kastamonu Education Journal, 24(5), 2157.
- Pui-Wah, D.C. ve Stimpson, P. (2004). Articulating contrasts in kindergarten teachers’ implicit knowledge on play-based learning. International Journal of Educational Research. 41(4-5), 339-352
- Pyle, A. ve Danniels, E. (2017). A Continuum of Play-Based Learning: The Role of the Teacher in Play-Based Pedagogy and the Fear of Hijacking Play. Journal Early Education and Development, 28(3), 274-289.
- Stroh, K., Robinson, T., Proctor, A. (2008). Every Child Can Learn: Using Learning Tools And Play To Help Children With Developmental Delay: Sage Publications.
- Tepe, D. ve Demir, K. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin özyeterlik inançları ölçeği, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 137-158.
- Tuğrul, B., Aslan, Ö.M., Ertürk, G, ve Altınkaynak, Ş. Ö. (2014). Anaokuluna Devam Eden Altı Yaşındaki Çocuklar İle Okul Öncesi Öğretmenlerinin Oyun Hakkındaki Görüşlerinin İncelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 15(1), 97-116.
- Weisberg, D.S, Zosh, J.M., Hirsh-Pasek, K. ve Golinkoff, R.M.(2013). Talking it up: Play, language, and the role of adult support. American Journal Of Play, 6(1),39-54.
- Yalız Solmaz, D. (2016). Fiziksel Etkinlik Oyunlarının İlköğretim Öğrencilerinin Karakter Gelişimleri Üzerine Etkisi. Nobel Bilimsel Eserler: Ankara.
- Yazıcılar, Ü. (2016). Öğretmenlerin Matematik Dersi Öğretim Programını Uyarlama Sürecinin İncelenmesi.( Yayınlanmamıi Yüksek Lisans Tezi), Ege Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Yılmaz, M. ve Erduran, N. (2018). Okul Öncesi Eğitimde Oyun: Oyun Dünyam Dünyam Oyun, Çocuk Oyunlarıyla El Kitabı. Eğiten Kitap: Ankara.
APA | Yılmaz A, KIRIMOGLU H, YILMAZ Ü (2019). BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). , 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
Chicago | Yılmaz Atike,KIRIMOGLU HÜSEYIN,YILMAZ ÜMİT BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). (2019): 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
MLA | Yılmaz Atike,KIRIMOGLU HÜSEYIN,YILMAZ ÜMİT BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). , 2019, ss.4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
AMA | Yılmaz A,KIRIMOGLU H,YILMAZ Ü BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). . 2019; 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
Vancouver | Yılmaz A,KIRIMOGLU H,YILMAZ Ü BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). . 2019; 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
IEEE | Yılmaz A,KIRIMOGLU H,YILMAZ Ü "BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ)." , ss.4131 - 4144, 2019. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
ISNAD | Yılmaz, Atike vd. "BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ)". (2019), 4131-4144. https://doi.org/10.29228/TurkishStudies.39633 |
APA | Yılmaz A, KIRIMOGLU H, YILMAZ Ü (2019). BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). Turkish Studies (Elektronik), 14(7), 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
Chicago | Yılmaz Atike,KIRIMOGLU HÜSEYIN,YILMAZ ÜMİT BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). Turkish Studies (Elektronik) 14, no.7 (2019): 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
MLA | Yılmaz Atike,KIRIMOGLU HÜSEYIN,YILMAZ ÜMİT BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). Turkish Studies (Elektronik), vol.14, no.7, 2019, ss.4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
AMA | Yılmaz A,KIRIMOGLU H,YILMAZ Ü BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). Turkish Studies (Elektronik). 2019; 14(7): 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
Vancouver | Yılmaz A,KIRIMOGLU H,YILMAZ Ü BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ). Turkish Studies (Elektronik). 2019; 14(7): 4131 - 4144. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
IEEE | Yılmaz A,KIRIMOGLU H,YILMAZ Ü "BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ)." Turkish Studies (Elektronik), 14, ss.4131 - 4144, 2019. 10.29228/TurkishStudies.39633 |
ISNAD | Yılmaz, Atike vd. "BEDEN EĞİTİMİ VE SINIF ÖĞRETMENLERİNİN EĞİTSEL OYUN OYNATMA ÖZ YETERLİLİKLERİNİN ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ (VAN İL ÖRNEĞİ)". Turkish Studies (Elektronik) 14/7 (2019), 4131-4144. https://doi.org/10.29228/TurkishStudies.39633 |