Bu çalışmada, hastanemizde nozokomiyal enfeksiyon etkeni olarak izole edilen Acinetobacter türlerinin, çeşitli antimikrobiyal ilaçlara karşı direnç seyirleri araştırılmıştır. Ocak 2007-Temmuz 2010 tarihleri arasında; 184 (%39.5)’ü trakeal aspirat, 70 (%15.3)’i kan, 92 (%19.8)’si yara yeri, 40 (%8.6)’ı idrar, 24 (%5.1)’ü balgam, 22 (%4.7)’si bronşiyal lavaj sıvısı ve 22 (%4.7)’si diğer (kateter ucu, torasentez sıvısı, beyin omurilik sıvısı) örneklerden izole edilen toplam 465 Acinetobacter spp. çalışmaya alınmıştır. Örneklerin 274 (%58.9)’ü yoğun bakım ünitelerinden, 141 (%30.3)’i çeşitli servislerden, 49 (%10.5)’u ise polikliniklerden gönderilmiştir. İzolatların 340 (%73.1)’ı A.baumannii, 64 (%13.7)’ü A.lwoffii, 61 (%13.1)’i Acinetobacter spp. olarak tanımlanmıştır. İzolatların 17 farklı antibiyotiğe karşı duyarlılıkları Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemiyle araştırılmıştır. İzolatların direnç seyirlerine bakıldığında; 2007 yılından itibaren tüm ilaçlara karşı direnç artışı; seftazidim (CAZ), trimetoprim-sülfametoksazol (SXT), netilmisin (NET), imipenem (IPM), meropenem (MER) ve gentamisin (CN) dışındaki ilaç dirençlerinde 2007’den 2009’a düzenli artış ve 2010 yılında nispi bir azalma eğilimi; NET, IPM, sefepim (FEP) ve MER’de 2007’den 2010’a düzenli artış, CAZ’da dalgalı bir seyir, CN’de ise 2009 yılından itibaren azalma eğilimi izlenmiştir. İstatistiksel değerlendirmede ($X^ 2$ ve Fisher’s exact test); amikasin (AK), SXT ve piperasilin (PIP) dışında tüm direnç oranlarında 2007’den 2009’a düzenli, AK ve PIP’da yalnız 2007 ile 2009 yılları arasında; ayrıca piperasilin-tazobaktam, tikarsilin-klavulanat, NET, MER ve IPM’de 2008 ile 2009 yılları arasında, NET’de 2008’den 2010’a devam eden anlamlı bir artış söz konusudur. Sadece sultamisin, sefotaksim, CN ve tobramisin (TOB) dirençlerinde 2010 yılında anlamlı bir azalma (p< 0.05) olduğu görülmüştür. Sonuçlar, 2010 yılı itibarıyla karbapenemler dahil tüm beta-laktam grubu antibiyotikler [ortalama direnç oranı (DO): %80] ile siprofloksasin (DO: %79) ve NET’e (DO: %60) karşı yüksek düzeyde direnç varlığını; önemli iki tedavi seçeneği olan karbapenemlere ve NET’e karşı direnç artışının sürdüğünü; halen etkili sayılabilecek antimikrobik ilaçların ise sırasıyla tigesiklin (DO: %5.5), TOB (DO: %19), CN (DO: %34) ve sefoperazon-sulbaktam (DO: %38) olduğunu göstermektedir. Yoğun bakım kökenli izolatlar yanında, servis ve poliklinik kökenli izolatların direnç düzeylerinin de giderek arttığı dikkati çekmektedir. Uygun ve etkin önlemler alınmadığı takdirde pan-rezistan Acinetobacter türlerinin yakın gelecekte çok ciddi bir sağlık sorunu oluşturacağı açıktır.