Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*

gün, feyza; Buyukgoze, Hilal

Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*

Feyza GÜN, (Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Ankara Türkiye)

Hilal BÜYÜKGÖZE (Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Ankara Türkiye)

Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

4 0

Yıl: 2015 Cilt: 4 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 418 - 432 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*

Öz:

Bu çalışmanın amacı, araştırma görevlilerinin özyeterlik inançları ile bireysel gelişim inisiyatifi düzeyleri arasındaki ilişinin incelenmesidir. İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı bu çalışmada, çalışma grubunu İstanbul ve Ankara'da bulunan devlet üniversitelerinde görev yapmakta olan 408 araştırma görevlisi oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Sherer ve Adams'ın (1983) geliştirdiği ve Yıldırım ve İlhan'ın (2010) Türkçe'ye uyarladığı "Genel Özyeterlik Ölçeği" ile Robitschek'in (1998) geliştirdiği ve Akın ve Anlı'nın (2011) Türkçe uyarlama çalışmalarını yürüttüğü "Bireysel Gelişim İnisiyatifi Ölçeği" kullanılmıştır. Veriler 2014-2015 öğretim yılı bahar döneminde toplanmıştır. Ölçeklerin yapı geçerliği, doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile sınanmış ve güvenirliği için ise Cronbach alfa katsayıları hesaplanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde t testi, ANOVA, Pearson korelasyonu ve çoklu regresyon analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda araştırma görevlilerinin özyeterlik inançları ile bireysel gelişim inisiyatifi kullanma düzeyleri arasındaki ilişkinin orta düzeyde olduğu, araştırma görevlilerinin özyeterlik düzeylerinin bireysel gelişim inisiyatifi düzeylerinin anlamlı bir yordayıcısı olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

The Role of Self-Efficacy on Personal Growth Initiative among Research Assistants

Öz:

The aim of the current study is to determine the relationship between self-efficacy and personal growth initiative levels of research assistants. The study, designed as a correlational research, has a total of 408 research assistant participants working in state universities located in İstanbul and Ankara. As data collection tools, the "General Self-efficacy Scale" which was developed by Sherer and Adams (1983) originally and translated into Turkish by Yıldırım and İlhan (2010), and the "Personal Growth Initiative Scale (PGIS)" developed by Robitschek (1998) and adapted into Turkish by Akın and Anlı (2011), was used. The data was collected during the spring term of 2014/2015 academic year. The construct validity of the scales used within the study was tested by confirmatory factor analysis, and as for the internal reliability, Cronbach alpha values were calculated. The data was analyzed by conducting t test, ANOVA, Pearson correlation and multiple linear regression. The findings were revealed that there is a moderate relationship between self-efficacy and personal growth initiative levels of research assistants, and the self-efficacy level of research assistants is a statistically significant predictor of their personal growth initiative level.

Anahtar Kelime:

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Abacı, R. ve Okyay, B. (2013). A comparison of self confidence levels and personal growth initiative skills between managers and employees. Procedia Social and Behavioral Sciences, 106, 39-44.
Akın, A. ve Anlı, G. (2011). Bireysel gelisim inisiyatifi olceginin Turkce'ye uyarlanmasi: Gecerlik ve guvenirlik calismasi. Mersin Universitesi Egitim Fakultesi Dergisi, 7(1), 42-49.
Bandura, A. (1995). Exercise of personal and collective efficacy in changing societies. Albert Bandura (Ed.). Self- Efficacy in Changing Societies, (1-45), USA: Cambridge University Press.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman.
Bartley, D. F. ve Robitschek, C. (2000). Career exploration: A multivariate analysis of predictors. Journal of Vocational Behavior, 56, 63-81.
Basım, H. N., Korkmazyürek, H. ve Tokat, A. O. (2006). Calisanlarin oz yeterlilik algilamasinin yenilikcilik ve risk alma uzerine etkisi: Kamu sektorunde bir arastirma. Selcuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitusu Dergisi, 16, 121-130.
Bauer, J. J., Park, S. W., Montoya, R. M. ve Wayment, H. A. (2014). Growth motivation toward two paths of eudaimonic self-development. Journal of Hapiness Studies. doi: 10.1007/s10902-014-9504-9
Bolat, O. I. (2011). Öz yeterlilik ve tükenmişlik ilişkisi: Lider-üye etkileşiminin aracılık etkisi. Ege Academic Review, 11(2), 255 - 266.
Bong, M. (1995). Epistemological beliefs and generalizability of self-efficacy: Implications for instructional design. Unpublished Doctoral Dissertation, University of Southern California, California.
Caldwell, J. K. (2000). A model of trauma with spirituality and religiosity: The mediating and moderating effects of personal growth initiative and openness to experience. (Unpublished doctoral dissertation). Texas Tech University, USA.
Caprara, G. V., Barbaranelli, C., Steca, P. ve Malone, P. S. (2006). Teachers' self-efficacy beliefs as determinants of job satisfaction and students' academic achievement: A study at the school level. Journal of School Psychology, 44(6), 473-490.
Claiborne, T. T. (2001). Home and classroom learning environment correlates of academic self- efficacy in middle school mathematics. Unpublished Doctoral Dissertation, Loisiana State University, New Orlens.
Çimen, S. (2007). İlköğretim öğretmenlerinin tükenmişlik yaşantıları ve yeterlik algıları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi, Kocaeli.
Eccles, J. S. ve Wigfield, A. (1995). In the mind of the actor: The structure of adolescents' achievement task values and expectancy-related beliefs. Personality and Social Psychology Bulletin, 21, 215-225. doi: 10.1177/0146167295213003
Ekici, G. (2006). Meslek lisesi öğretmenlerinin öğretmen özyeterlik inançları üzerine bir araştırma. Eurasian Journal of Educational Research, 24, 87-96.
Erkuş, A. ve Fındıklı, M. A. (2010). Psikolojik sermaye ile mesleki ve örgütsel özdeşleşme arasındaki ilişkiler: Meslek yaşamı projesinin aracılık etkisi, 18nci Ulusal Yonetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, Adana, 766-772.
Gruber, D. (2011). The effect of the enhanced summer college readiness program on academic self-efficacy. Unpublished Doctoral Dissertation, The University of Toledo, Toledo.
Güven, S. (2005). The profile and the perception of professional competencies of the first stage state primary school EFL teachers. Unpublished Master's Thesis, Mersin Üniversitesi, Mersin.
Ho, J. Y. C. ve Dempsey, M. (2010). Viral marketing: Motivations to forward online content. Journal of Business Research, 63, 1000-1006.
Ivtzan, I., Chan, C. P. L., Gardner, H. E. ve Prashar, K. (2009). Linking religion and spirituality with psychological well-being: Examining self-actualization, meaning in life, and personal growth initiative. Journal of Religion and Health, 48(1). doi: 10.1007/s10943-011-9540-2
Karahan, Ş. ve Balat, G. U. (2011). Özel eğitim okullarında çalışan eğitimcilerin öz-yeterlik algılarının ve tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 1-14.
Lasun, G. ve Odufowokan, B. A. (2012). Transformational effects of upgrading Nigerian colleges of education to universities in the globalization era: A perspective of staff psychological well-being. Advances in Management and Applied Economics, 2(1), 185-204.
Lee, E. E. (2003). Cultural mistrust, university alienation, academic self-efficacy and academic help seeking in African American college students. Unpublished Doctoral Dissertation, University of Nebraska, Lincoln
Loo, J. M. Y., Tsai, J. S., Raylu, N. ve Oei, T. P. S. (2014). Gratitude, hope, mindfulness and personal growth initiative: Buffers or risk factors for problem gambling? PLOS ONE, 9(2), e83889.
Malik, N. I., Yasin, G. ve Shahzadi, H. (2013). Personal growth initiative and self-esteem as predictors of academic achievement among students of technical training institutes. Pakistan Journal of Social Sciences, 33(2), 435-446.
Martin, H. M. (2009). Personal growth initiative as a moderator of expressive writing tasks: Test of a matching hypothesis. Unpublished Master of Arts. University of Maryland, USA.
Mathews, I. G. (2005). Self -efficacy: A review. ABAC Journal, 25(2), 1-4.
Miller, L. K. (2010). The impact of intrusive advising on academic self-efficacy beliefs in first- year students in higher education. Unpublished Doctoral Dissertation, Loyola University Chicago, Illinois.
Negovan, V. (2010). Dimensions of students' psychological well-being and their measurement: Validation of a students' psychosocial well-being inventory. Europe's Journal of Psychology, 2, 85-104.
Ogunyemi, A. O. ve Mabekoje, S. O. (2007). Self-efficacy, risk-taking behavior and mental health as predictors of personal growth initiative among university undergraduates. Electronic Journal of Research in Educational Psychology, 5(2), 349-362.
Okurame, D. E. (2014). Individual factors influencing career growth prospects in contexts of radical organizational changes. International Business Research, 7(10), 74-87.
Pajares, F. ve Miller, M. D. (1994). The role of self-efficacy and self-concept beliefs in mathematical problem-solving: A path analysis. Journal of Educational Psychology, 86, 193-203.
Rapheal, J. ve Varghese, P. K. (2014). Self-actualization and personal growth initiative among the teachers of adolescents. Academic Journal of Psychological Studies, 3(8), 432-441.
Robitschek, C. (1998). Personal growth initiative: The construct and its measure. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 30, 183-198.
Robitschek, C. (1999). Further validation of the Personal Growth Initiative Scale. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 31, 197-210.
Robitschek, C. (2003). Validity of Personal Growth Initiative Scale scores with a Mexican American College Student Population. Journal of Counseling Psychology, 50(4), 496-502.
Robitschek, C. ve Anderson, L. A. (2011). August. Personal growth initiative: Predicting depression, well-being and functioning in college students. Poster presented at the annual convention of the APA, Washington DC.
Robitschek, C., Ashton, M. W., Spering, C. C., Geiger, N., Byers, D., Schotts, G. C. ve Thoen, M. (2012). Development and psychometric properties of the Personal Growth Initiative Scale - II. Journal of Counseling Psychology, 59, 274-287. doi: 10.1037/a0027310
Robitschek, C. ve Cook, S. W. (1999). The influence of personal growth initiative and coping styles on career exploration and vocational identity. Journal of Vocational Behavior, 54, 127-141.
Robitschek, C. ve Kashubeck, S. (1999). A structural model of parental alcoholism, family functioning and psychological health: The mediating effects of hardiness and personal growth orientation. Journal of Counseling Psychology, 46(2), 159-172.
Ruggiero, S., Rabaino, A., Richards, D. ve Martin, Jr W. E. (2013). Professional development and personal adjustment predictors of students' counseling self-efficacy. Rocky Mountain Psychological Association Conference, Denver CO.
Salanova, M., Peiró, J. M. ve Schaufeli, W. B. (2002). Self-efficacy specificity and burnout among information technology workers: An extension of the job demand-control model. European Journal of Work and Organizational Psychology, 11(1), 1-25.
Schunk, D. H. ve Zimmerman, B. J. (2003). Self-regulation and learning. I. B. Weiner (Ed.), Handbook of psychology, (59-78), New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
Schyns, B., Torka, N. ve Gossling, T. (2007). Turnover intention and preparedness for change exploring leader-member exchange and occupational self-efficacy as antecedents two employability predictors. Career Development International, 12(7), 660-679.
Sharma, H. L. ve Rani, R. (2013). Relationship of personal growth initiative with self-efficacy among university postgraduate students. Journal of Education and Practice, 4(16), 125- 134.
Sharma, H. L. ve Rani, R. (2014). Impact of mental health on personal growth initiative among university postgraduates. Research on Humanities and Social Sciences, 4(3), 134-147.
Sherer, M. ve Adams, C. H. (1983). Construct validation of the self-efficacy scale. Psychological Reports. 53, 899-902.
Soons, I., Brouwers, A. ve Tomic, W. (2010). An experimental study of the psychological impact of a Mindfulness-based Reduction Program on highly sensitive persons. Europe's Journal of Psychology, 6(4), 148-169.
Skaalvik, E. M. ve Skaalvik, S. (2010). Teacher self-efficacy and teacher burnout. Teaching and Teacher Education, 26, 1059-1069.
Stajkovic, A. ve Luthans, F. (1998). Self-efficacy and work-related performance: A meta- analysis. Psychological Bulletin, 124, 240-261.
Thoen, M. A. ve Robitschek, C. (2013). Intentional growth training: Developing an intervention to increase personal growth initiative. Applied Psychology: Health and Well-Being, 5(2), 149-170.
Wang, Y. C. ve Tien, H. L. S. (2011). The effectiveness of the strength-centered career adjustment model for dual-career women in Taiwan. The Career Development Quarterly, 59.
Whittaker, A. E. ve Robitschek, C. (2001). Multidimensional family functioning as predictors of personal growth initiative. Journal of Counseling Psychology, 48, 420-427.
Yıldırım, F. ve İlhan, İ. O. (2010). Genel özyeterlilik ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 21(4), 301-308.
Zimmerman, B. J. (2002). Becoming a self-regulated learner: An overview. Theory into practice, (2), 64-70. doi: 10.1207/s15430421tip4102_2

APA	gün f, Buyukgoze H (2015). Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. , 418 - 432.
Chicago	gün feyza,Buyukgoze Hilal Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. (2015): 418 - 432.
MLA	gün feyza,Buyukgoze Hilal Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. , 2015, ss.418 - 432.
AMA	gün f,Buyukgoze H Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. . 2015; 418 - 432.
Vancouver	gün f,Buyukgoze H Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. . 2015; 418 - 432.
IEEE	gün f,Buyukgoze H "Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*." , ss.418 - 432, 2015.
ISNAD	gün, feyza - Buyukgoze, Hilal. "Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*". (2015), 418-432.

APA	gün f, Buyukgoze H (2015). Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 418 - 432.
Chicago	gün feyza,Buyukgoze Hilal Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 4, no.2 (2015): 418 - 432.
MLA	gün feyza,Buyukgoze Hilal Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, vol.4, no.2, 2015, ss.418 - 432.
AMA	gün f,Buyukgoze H Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2015; 4(2): 418 - 432.
Vancouver	gün f,Buyukgoze H Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2015; 4(2): 418 - 432.
IEEE	gün f,Buyukgoze H "Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*." Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, ss.418 - 432, 2015.
ISNAD	gün, feyza - Buyukgoze, Hilal. "Araştırma Görevlilerinin Bireysel Gelişim İnisiyatifinde Özyeterliğin Rolü*". Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 4/2 (2015), 418-432.