Amaç: Sağlık hizmeti ilişkili (SHİ) infeksiyonlar, hastanede yatış süresini uzatması, çoklu organ disfonksiyonuna yol açması, tedavi seçeneklerinin kısıtlı olması ve mortalitede artışa yol açması nedeniyle son derece önemli bir tıbbi du- rumdur. Bu çalışmada, SHİ infeksiyon tanısıyla takip edilen hastalardaki infeksiyon türü, üreyen etkenlerin ve direnç profillerinin araştırılması amaçlandı. Yöntemler: Çalışmaya, hastanemizde Ocak 2016-Aralık 2020 tarihleri arasındaki SHİ infeksiyon tanısı alan 1235 hasta dahil edildi. Bulgular: Sağlık hizmeti ilişkili infeksiyon hızları; 2016 yılında %0.60, 2017 yılında %0.27 ve 2018 yılında %0.20, 2019 yılında %0.89 ve 2020 yılında %3.77 olarak saptandı. En sık saptanan SHİ infeksiyon türü tüm yıllarda kan dolaşımı infeksiyonu olarak belirlendi. Sağlık hizmeti ilişkili infeksiyonların Anesteziyoloji ve Reanimasyon Yoğun Bakım Üni- tesi’nde diğer kliniklere oranla daha fazla saptandığı (%53.3) ve en sık %45.2 oranıyla Acinetobacter türlerinin etken olarak tespit edildiği görüldü. Gram-negatif bakteriler tüm yıllarda en sık izole edilen etiyolojik alt gruptu. Antimik- robiyal direnç bakımından yıllar içerisinde Acinetobacter türleri ve Klebsiella pneumoniae’da karbapenem direncinde artış görülürken Escherichia coli’de genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) oranında belirgin farklılık saptan- madı. Ayrıca Pseudomanas türlerinde, yıllar içerisinde GSBL oranlarında azalma görülürken karbapenem direncinde 2017 ve 2018’de artış saptandı; takip eden yıllarda ise direncin aynı seviyede kaldığı görüldü. Sonuç: Sağlık hizmeti ilişkili infeksiyonlar önemli bir sağlık sorunu olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada, SHİ infeksiyon hızlarının literatüre göre düşük olduğu görülmekle beraber karbapenem direnci başta olmak üzere ilaç di- rencinin hemen hemen tüm ajanlarda arttığı, Acinetobacter türlerinin halen problemli ajanlardan biri olmaya devam ettiği görülmektedir.

İnsanoğlu var olduğu günden itibaren kendisinde ve başkalarında bulunan hastalıklara çeşitli yöntemlere başvurarak, deneme-yanılma yoluyla çareler aramıştır. Bu arayışta yeryüzünde bulunan canlı ve cansız varlıklardan çeşitli şekillerde faydalanmıştır. Başarılı olunan tedavi yöntemleri sözlü gelenek yoluyla nesilden nesile aktarılarak günümüze kadar ulaşmıştır. İnsanların bu şekilde hastalıkları kendi imkânlarıyla tedavi etme şekillerine halk hekimliği, yaptıkları ilaçlara ise halk ilacı adı verilmiştir. Halk hekimliği uygulamalarında yapılan sağaltımlarda çeşitli yöntemlere başvurulmaktadır. Bu yöntemlerin bir kısmı dinsel ve büyüsel yollarla gerçekleştirilirken bir kısmı da bitkisel, hayvansal ve madensel ürünlerin kullanımı ile yapılmaktadır. Bu yöntemler araştırmacılar tarafından çeşitli kategorilere ayrılmıştır. Tarihte pek çok medeniyete ev sahipliği yapmış olan Van, birçok kültürün geçiş merkezi olmuştur. Dolayısıyla birbirinden farklı inanç ve kültürü bir arada barındırmıştır. Bunun sonucu olarak ilde renkli bir folklorik tıp oluşmuştur. Çalışmada farklı kültür ve inanç özelliklerini içerisinde barındıran Van ve çevresinde var olan halk hekimliği uygulamalarında başvurulan tedavi yöntemleri belirlenmiştir. Bu bağlamda Van’da yaşayan halk hekimleri ve halk hekimlerine başvuran kişilerle görüşülmüştür. Derleme çalışması esas alınarak yüz yüze görüşme ve gözlem metotlarıyla birtakım bilgiler elde edilmiştir. Bu bilgiler incelenip yazılı kaynaklarla da desteklenerek bölgede var olan tedavi yöntemleri tespit edilip tasnifleri yapılmıştır. Yapılan değerlendirmede Van’da çeşitli tedavi yöntemlerinin kullanıldığı tespit edilmiştir. Bölgede uygulanan tedavi yöntemleri ırvasa, parpılama, dinsel ve büyüsel işlemler, bitkisel, hayvansal ve madensel ürünler yoluyla yapılan tedaviler, kaplıca ve şifalı sularla yapılan tedaviler şeklinde tasnif edilmiştir.

Primary mediastinal large B-cell lymphoma (PMLBCL) is a mature aggressive large B-cell lymphoma of putative thymic B-cell origin arising in the mediastinum, with distinctive clinical, immunophenotypic, genotypic, and molecular features. Cases that arise outside the mediastinum are very uncommon. A 27-year-old woman presented with mass which had an extramedullary, extradural component at the right T5-6 foramina indenting to the spinal canal, extending craniocaudally from the middle mediastinum to the level of the aortic hiatus. Pathological examination of the mass revealed atypical lymphoid cells with medium-large size, eosinophilic and clear cytoplasm In our case CD23 and MAL expression with morphological findings supported PMLBCL. PMLBCL may be seen with abnormal localization and clinical presentation. Immunohistochemical profile including MAL is helpful to detect these cases.

In this study, ventricular wall volume of female and male quails was investigated stereologically. Six females and six males quails were used in this study. All of the animals were perfused. After the per- fusion, the quails were kept in 10% formaldehyde solution. Afterwards, chests of quails were cut and their hearts were resected. Ventricles of the hearts were separated. Specific ratio of tissue samples was obtained from each ventricle. The 5-μm thick samples were cut by using a microtome. Sequenti- ally, 10 sections were obtained. These sections were stained by hematoxylin eosin and photographed. Volumes of wall of the ventricles were estimated by using the Cavalieri’s Principle. In this study, the volume values of ventricular walls of female and male quails were compared. Some differences were found between these values. The volume values of ventricular walls of six female quails were com- pared with each other. While the lowest volume value was 0.398 cm³, the highest volume value was 0.612 cm³. The volume values of the male quails were between 0.438 cm³-0.817 cm³. It was found that volume values of ventricular walls of male quails were higher than volume values of ventricular walls of female quails. As a result, although there was a specific distinction between volume values of ventricular walls of female and male quails. There was no difference between statistic values (P>0.05). It was thought that this study will be guiding for other related studies.

Aim: The aim of this study was to investigate the cellular binding site of human D-Amino Neuraminic Acid (KDN, 2-keto-3-deoxy-D-glycero-D-galacto-nononic acid). The KDN molecule is a member of the sialic acid family, and its expression increases in cancer cells. KDN has been shown to bind to Monosialodihexosyl Ganglioside (GM3) in trout sperm. Materials and Methods: In this study, a prostate cancer cell line (DU145) was used. Each experimental group was divided into 3 groups: Control, Glucosylceramide synthase (GCS) enzyme inhibitor Genz-123346-treated, and GM3 synthesis inhibitor Triptolide-treated. Each group was stained using the immunocytochemical method for GM3, Disialosyllactosylceramide (GD3) and KDN. Fourier Transform Infrared (FTIR) Spectroscopy analysis was performed to elucidate the cellular changes after treatment. Results: The group of non-treated number 1 cells stained positive with GM3, GD3 and KDN, and the GCS enzyme was blocked with the Genz-123346 group of number 2 cells stained positive only with KDN. Furthermore, the group of GD3 synthase inhibitor Triptolide treated number 3 cells stained positive with GM3 and KDN. FTIR measurements showed apoptotic characteristics with Triptolide, while Genz-123346 did not have a negative effect on cell viability. There was a reduction in sugar structures and the results obtained with immunocytochemical staining were reinforced with FTIR. Conclusions: Determining the location of the bound KDN is important for the selection of new targets for cancer treatment research. KDN has been shown to be not inhibited by GM3 inhibition and GD3 inhibition. KDN can be on GM3 as well as connected to different places or can be free. In this study, it was demonstrated that it would not bind to any of the gangliosides in the pure GM or GD series.

Amaç: Apandisit, çocuk cerrahları ve genel cerrahların en sık karşılaştığı akut karın nedenidir. Apandisitte erken tanı ve tedavi oldukça önem arz etmektedir. Apandisitle ilgili sayısız makale olmasına rağmen; çocuk ve erişkin dönemi apandisitleri karşılaştıran çalışmalar oldukça nadirdir. Bu çalışmada amaç çocuk ve erişkin hasta gruplarında apandisitin laboratuvar ve klinik özelliklerini karşılaştırmaktır. Yöntemler: Çalışma patoloji sonucu apandisit tanısı konulan hastalardan oluşmaktadır. Hastalar akut apandisit ve perfore apandisit olarak iki gruba ayrıldı. Ayrıca her iki grupta kendi içinde 18 yaş altı ve üstü olarak tekrar iki gruba ayrıldı. Gruplardaki hastaların demografik özellikleri, laboratuvar değerleri, maliyet analizi, cerrahi yöntem, patoloji raporları, apendiks çapları, şikayet ve yatış süreleri geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 150 hastanın 42’si çocuk hasta idi. Akut apandisit 131 hastada, perfore apandisit ise 19 hastada saptandı. Çocuklarda ortalama yaş 9,38±2,25 yıl, erişkinlerde ise 36,33±13,54 yıl idi. Çalışmada akut apandisit gruplarında cinsiyet, cerrahi teknik, beyaz küre (WBC), hastanede yatış süresi ve maliyet analizi açısından anlamlı bir fark bulunurken; şikayet süresi, apendiks çapı, C reaktif protein (CRP) ve nötrofil yüzdesi açısından ise anlamlı bir fark bulunmadı. Yine perfore apandisit gruplarında tüm parametreler arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Sonuç: Çocuk ve erişkin dönemi akut apandisit hastaları arasında önemli farklılıklar olmasına rağmen; perfore apandisitlerde farklılıklar saptanmadı. Bu durumun hastaların değerlendirilmesi esnasında klinisyenler tarafından dikkate alınması gerektiği kanaatindeyiz.

Amaç: Atriyal fibrilasyon (AF) nın tromboembolik olaylarından korunmak için Oral-antikoagülan (OAK) başlama endikasyonu CHA2DS2VASc puanlama sisteminde iki ve üzeri olan bireylerde OAK kullanımı tavsiye edilmektedir. Non-valvüler AF hastalarının tedavisinde oral antikoagülan kullanım endikasyonu belirlenmesinde CHA2DS2-VASc skorunun kullanılması ile beraber ekokardiyografik (Epikardiyal yağ dokusu(EYD) karotis intima media kalınlığının (KİMK) (aortik propagasyon velositesi) AVP) parametreler non-valvüler AF'nin tedavisi için önemli bir hedef organı olabilir. Yöntemler: Non-valvüler atriyal fibrilasyon tanısı alan ve 18-90 yaş aralığında başvuran 100 hasta üzerinden gerçekleştirilmiştir. Kontrol grubu için çalışmaya dahil edilen 50 hasta ile birlikte çalışmada toplam 150 birey gözlemlenmiştir. Hastalara ait AVP, EYD, KİMK değerleri ekokardiografi laboratuvarımızdaki VividE9 Ekoakardiyografi cihazı (Advenced Technology Laboratories) kullanılarak 3.0 ve 10-MHz’lik problar ile gerçekleştirildi. Bulgular: Bizim çalışmamamızın verileri sonucunda Epikardiyal yağ dokusu ve karotis intima media kalınlığı CHA2DS2-VASc skoruyla ilişkisi istatiksel olarak anlamlı bulundu ,Aortik Propagasyon Velositesi ile anlamlı bulunmadı. Çalışmamızda hasta sayımızın azlığı,çok fazla kişisel ve/veya işlemsel farklılık saptanmasınında payı olabileceğinden dolayı bu konuda daha fazla hasta sayısını içeren prospektif çalışmaların yapılmasına ihtiyaç vardır. Sonuç. Non-valvüler AF hastalarının tedavisinde oral antikoagülan kullanım endikasyonu belirlenmesinde CHA2DS2-VASc skorunun kullanılması ile beraber ekokardiyografik (AVP, EYD, KİMK) parametreler non-valvüler AF'nin tedavisi için önemli bir hedef organı olabilir.

Objective: In this study, it was aimed to examine the infectious diseases reported in Van province between 2018 and 2021 in terms of various characteristics. Method: It is a descriptive study that was conducted between January 1 and January 31, 2022. Necessary permissions and an ethics committee were obtained for the study. Infectious diseases reported in Van province between January 1, 2018 and September 30, 2021 were examined using the Infectious Diseases Surveillance and Early Warning System (IZCI) of the Ministry of Health. It was examined in terms of various variables. The study’s data were analysed with the Jamovi 2.2 statistical program. Descriptive data were given as numbers and percentages. The Pearson Chi-square test was used for comparisons between categorical variables. Results: There were 16778 notifications between 01.01.2018-30.09.2021. Of the people with the reported disease, 59.5% were men and 40.5% were women. The mean age was 23.3±19.0 (min: 0-max: 99). The 3 most frequently reported diseases/conditions were 32.51% (n=5455) Brucellosis, 31.07% (n=5212) Rabies-risk contact, and 12.70% (n=2131) Rotavirus. There were 5555 (33.1%) disease reports in 2018, 4769 (28.4%) in 2019, 3411 (20.3%) in 2020, and 3043 (18.1%) in the first nine months of 2021. The incidence of Brucellosis, Rabies Risky Contact, Echinococcosis, and Anthrax diseases was found to be higher in rural districts than in urban districts (for each p

Amaç: Sığır, manda ve bizonların ince bağırsaklarında parazitlenen Toxocara vitulorum, Türkiye dahil, nemli iklime sahip tropikal ve subtropikal iklim kuşağında bulunan ülkelerde görülmektedir. Erişkin parazitler özellikle buzağılarda iştahsızlık, zayıflama, ishal veya kabızlık gibi sindirim bozukluklarına ve bazen ölümlere neden olabilmektedir. Bu çalışma, Ağrı yöresi sığırlarında T. vitulorum’un yayılışını araştırmak amacıyla yapıldı. Yöntemler: Bu çalışmada, Ağrı ili ve ilçelerinde 0-6 aylık 200 buzağı ve 1 yaştan büyük 200 sığır rektumundan bir ceviz büyüklüğünde dışkı örneği alınarak, doymuş çinko sülfat flotasyon yöntemi ile preparatlar hazırlandı ve preparatlar ışık mikroskobunda incelendi. Bulgular: Dışkı örnekleri incelenen 0-6 aylık 200 buzağının 70’inde (%35), bir yaş üstü 200 sığırın 21’inde (%10,5) T. vitulorum yumurtası saptandı. Bir yaş üstü sığırlar ile buzağılar arasındaki pozitiflik farkı istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0,001). Dışkı bakısı yapılan buzağıların 22’sinde (%11) ise Trichostrongylidae spp. yumurtaları saptandı. Sonuç: Ağrı iline bağlı Diyadin, Eleşkirt, Doğubayazıt, Hamur, Taşlıçay, Tutak ve Patnos ilçelerinde buzağılarda T. vitulorum yaygınlığının yüksek olduğu saptanmıştır. Sığır yetiştiriciliğinde önemli verim düşüklüğüne neden olan bu parazitin yayılışı ile ilgili daha büyük çaplı araştırmaların yapılması gerektiği kanaatindeyiz.

Objective: In this study, it was aimed to investigate the physical and chemical properties of different spring waters and parasitic factors with different methods. Methods: This study was carried out on 69 water samples collected from different spring waters in and around Iğdır Province in April and June 2021. The samples were analyzed by native-Lugol, modified acid-fast staining, and nested polymerase chain reaction (nPCR). In addition, altitude (meter) and pressure (mmHg) measurements were made at the point where the water samples were taken. Results: One or more parasites were detected in 27.5% of the 69 water samples examined. Only C. cayetanensis was found in 13% of the samples, only Cryptosporidium spp. in 10.1%, only Giardia spp. in 1.4%, only C. cayetanensis and Giardia spp. in 1.4%, only C. cayetanensis, Cryptosporidium spp., and Giardia spp. in 1.4%. Only Giardia spp. cyst (4.3%) was detected by the direct examination method. While C. cayetanensis and Cryptosporidium spp. oocysts were detected in 8.7% and 7.2% of the samples by the modified acid-fast staining method, C. cayetanensis was detected in 15.9% and Cryptosporidium spp. was detected in 11.6% of the samples by nPCR. When the C. cayetanensis and Cryptosporidium spp. positivity rates were compared according to the characteristics of the water, there was no statistical difference between the altitude, salinity, pH, mmHg, and temperature (kelvin) values, but a significant correlation was found between the amount of dissolved oxygen and Cryptosporidium spp. positivity (p=0.047). Conclusion: Cryptosporidium spp., C. cayetanensis, and G. intestinalis are important waterborne pathogens that can cause epidemics. It is our belief that in order to reduce the risk of contamination of these parasitic factors with spring waters, public awareness should be raised, infrastructures should be improved, and new water treatment techniques, such as ultraviolet, ozonation and monitoring systems, should be used.

Amaç: Bu çalışmada Van yöresinde sağlıklı görünümlü koyunlarda Enterocytozoon bieneusi’nin yaygınlığının moleküler yöntemlerle araştırılması ve saptanan izolatların genotiplerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Mayıs-Eylül 2021 tarihleri arasında Van yöresindeki çeşitli işletmelerden 38’i erkek 162’si dişi, 32’si süt emen, 38’i sütten kesilmiş kuzu ve 130’u da ergin olmak üzere toplam 200 Akkaraman ırkı koyun çalışmaya dahil edilmiştir. Koyunlardan toplanan dışkı örneklerinden ticari kitler ile genomik DNA (gDNA) ekstraksiyonu yapılmış ve elde edilen gDNA izolatlarında E. bieneusi DNA’sı ITS rRNA gen bölgesini amplifiye eden primerler yardımıyla Nested polimeraz zincir reaksiyon (PZR) yöntemi ile araştırılmıştır. Pozitif belirlenen izolatlara ait PZR ürünleri E. bieneusi’nin genotiplendirmesi ve filogenetik analizleri için sekans analizine tabii tutulmuştur. Bulgular: İncelenen 200 koyuna ait dışkı gDNA örneklerinin toplam 16’sında (%8,0) Nested PZR ile E. bieneusi DNA’sı belirlenmiştir. E. bieneusi pozitifliği en yüksek %18,8 ile süt emen kuzularda saptanmış bunu %10,5 ile sütten kesilmiş kuzular ve %4,6 ile de ergin koyunlar takip etmiştir. Enfeksiyonun yaygınlığı erkeklerde %7,9 dişilerde ise %9,3 olarak tespit edilmiştir. Sekans ve filogenetik analizler çalışmada belirlenen izolatların BEB6 genotipine ait olduğunu, Türkiye ve çeşitli ülkelerde farklı konaklardaki BEB6 izolatlarıyla birlikte kümelenerek E. bieneusi genogrup 2’de yer aldığını ortaya koymuştur. Sonuç: Bu çalışma ile Türkiye’de koyunlarda E. bieneusi enfeksiyonlarının yaygınlığı üzerine moleküler epidemiyolojik veriler elde edilmiş olup araştırma yöresinde yaygın genotipin BEB6 olduğu ortaya konulmuştur. Elde edilen sonuçlar E. bieneusi’nin koyunlarda moleküler epidemiyolojisi ve çeşitliliğine katkı sağlamıştır.

Objectives: This study was conducted to compare the effects of radial and focused extracorporeal shock wave therapy (ESWT) in patients with coccydynia. Patients and methods: In this prospective randomized double-blind study conducted between March 2021 and October 2021, 60 patients with coccydynia (50 males, 10 females; mean age: 35.9±12.0 years, range 18 to 65 years) were randomized into three groups (n=20) according to different wave types of ESWT: focused, radial, and sham. The Visual Analog Scale (VAS) was used for pain assessment, and the Oswestry Disability Index (ODI) was used for functional assessment in all patients before the treatment (baseline), after the completion of four sessions of treatment (fourth week), one month after the end of the treatment (eighth week), and three months after the end of the treatment (16th week). Results: The mean body mass index of the participants was 26.2±3.0. Compared to baseline, the VAS scores at four weeks were reduced only in the radial ESWT group (p<0.05). Compared to baseline, the VAS and ODI scores at eight and 16 weeks were significantly reduced in both the focused and radial ESWT groups (p<0.05 for all). The radial ESWT group was significantly superior to the focused ESWT group in the comparisons between the groups at four weeks in the VAS values and at 16 weeks in the ODI scores (p<0.05 for all). Conclusion: Radial and focused ESWT are both effective in treating coccydynia compared to sham ESWT. However, radial ESWT may be more effective in the treatment of coccydynia.

Background: Coronary care units are sophisticated clinics established to reduce deaths due to acute cardiovascular events. Current data on coronary care unit mortality rates and predictors of mortality in Turkey are very limited. The MORtality predictors in CORonary care units in TURKey (MORCOR-TURK) trial was designed to provide information on the mortality rates and predictors in patients followed in coronary care units in Turkey. Methods: The MORCOR-TURK trial will be a national, observational, multicenter, and noninterventional study conducted in Turkey. The study population will include coronary care unit patients from 50 centers selected from all regions in Turkey. All consecutive patients admitted to coronary care units with cardiovascular diagnoses between 1 and 30 September 2022 will be prospectively enrolled. All data will be collected at one point in time, and the current clinical practice will be evaluated (ClinicalTrials.gov number NCT05296694). In the first step of the study, admission diagnoses, demographic characteristics, basic clinical and laboratory data, and in-hospital management will be assessed. At the end of the first step, the predictors and rates of in-hospital mortality will be documented. The second step will be in cohort design, and discharged patients will be followed up till 1 year. Predictors of short- and long-term mortality will be assessed. Moreover, a new coronary care unit mortality score will be generated with data acquired from this cohort. Results: The short-term outcomes of the study are planned to be shared by early 2023. Conclusion: The MORCOR-TURK trial will be the largest and most comprehensive study in Turkey evaluating the rates and predictors of in-hospital mortality of patients admitted to coronary care units.

Introduction: Although nutrition is very effective on mortality in critically ill children, patients cannot be fed adequately. There is no suitable biomarker for enteral nutrition monitoring and management. The aim of this study; To investigate the usability of nefsatin-1 for nutritional monitoring and management in critically ill children. Methods: In the January-September 2019 period, 35 critically ill children who were hospitalized in the tertiary pediatric intensive care unit without any signs of inflammation were included in the study. Nesfatin-1, vitamin D level, prealbumin, albumin was evaluated for the study. Results: Thirty-five patients who were admitted to the pediatric intensive care unit and whose hospitalization reasons had regressed were evaluated. The mean nesfatin-1 values of the patients were measured as 9.95±0.78 ng/mL (4.25-18.93 ng/mL). There was a negative and low (r=-0.214) relationship between target calorie intake and nesfatin-1, a positive and low (r=0.172) relationship with prealbumin, and a positive and high relationship with vitamin D (r=0.529). Similar relationships were determined between the weight change ratio and nesfatin-1 (r=-0.266), prealbumin (r=0.154) and vitamin D (r=0.337). Conclusion: Based on the study findings, it was concluded that serum nefsatin-1, albumin and prealbumin are not appropriate indicators for nutritional monitoring and management in critically ill children.

Objective: Healthcare associated infections are an important health problem that can occur as a complication of modern medical practices and pose a threat to public health. We report an outbreak of pseudo- heparin injectors infected with S. maltophilia. Material and Methods: This retrospective study was conducted at a PICU between November 2021 and February 2022. Results: Two hundred and twenty-five patients were followed up in our pediatric intensive care unit during the study period, and S. maltophilia growth was detected in the control catheter cultures taken immediately after catheterization in 12 (5.33%) of them. Of these patients, 121 jugular and three femoral catheters were inserted. It was determined that the catheter cultures were taken with the same brand (E brand) heparin injectors. Mean age of the 12 patients included in the study was 70.58 ± 81.02 months, seven (58.3%) were male. Of the patients, six were hospitalized due to pneumonia, three postoperatively, two due to non-vehicle traffic accident (NVTA) and one due to chronic renal failure. Six patients had comorbid conditions, of whom five had syndromic conditions and one had chronic renal failure. Mean hospital stay of the patients in the intensive care unit was 27.17 ± 34.41 days. Eleven (91.67%) of the patients were discharged with good recovery. One patient (NVTA) died due to non-sepsis causes. A statistically significant decrease was found in the white blood cell values from the seventh day after the catheterization of the patients (p= 0.014). In addition, mean platelet values did not increase after insertion of the catheter, on the contrary, they showed a constant tendency to decrease (p= 0.272). Procalcitonin values did not increase in the period after the insertion of the catheter, on the contrary, they showed a continuous decrease (p= 0.309). CRP values were shown to decrease statistically significantly in the days after the catheter was inserted (p= 0.027). Conclusion: Considering antibiotic resistance and mortality, it is vital to pay attention to sterilization rules and to control the effectiveness of sterilization in terms of gram-negative bacteria that are resistant even to disinfectants.

Objective: Ralstonia pickettii is an opportunistic pathogen that is often considered to be contaminant. It can cause infection due to colonisation in infusion solutions and disinfectants. Although rare, it can lead to nosocomial outbreaks, so this agent should not be ignored. In this study, it was aimed to evaluate the growth of R. pickettii in blood cultures taken in the pediatric wards of our hospital, to analyze the outbreaks by R. pickettii and to discuss the precautions to prevent the outbreaks. Material and Methods: Patients with Ralstonia picketti in blood cultures, who were admitted in the pediatric intensive care unit (PICU; n= 46, 81%), neonatal intensive care unit (n= 7, 12%) and other pediatric wards (n= 4, 7%) between February 2014 and December 2017 were included into the study. Patient’s data, the relation between the outbreaks and culture growths, and the sources and the prevention of potential outbreaks were evaluated. Recurrent growths were defined as a single episode. Results: Ralstonia pickettii detected in 57 different specimens in 38 different episodes in a total of 35 patients. Of the fifty-seven blood samples, 67% (n= 38) were peripheral blood cultures, 33% (n= 19) were catheter blood cultures and 74% of the samples lead to infection. Of the 38 episodes, 63% (n= 24) were considered as infection and 37% (n= 14) was contamination. Median age of the patients were seven (0-180) months, and the major underlying comorbidity was congenital heart disease. Of 57 specimens with Raltstonia pickettii growth, 16 (28%) had only R. pickettii growth, and the remaining 41 (71%) cultured growths were polymicrobial. Among these, the most common accompanying microorganisms were Stenotrophomonas maltophilia and Burkholderia species. Of 38 episodes, 58% (n= 22) had a central venous catheter (CVC), of which 64% (n= 14) developed catheter-related bloodstream infection due to R. pickettii. Eighty-one percent of the specimens were detected in the pediatric intensive care unit, and the outbreak situation was examined. Twenty-three (61%) of a total of 57 growths were associated with an outbreak of healthcare- associated infection in three separate periods. Ralstonia pickettii was not detected in environment scans. Antibiogram features of the growths were similar and they were thought to be of the same isolate, no molecular study was applied. Three patients died within the first 30 days after the growth. Conclusion: Our study has the largest case series reported in a pediatric population in Türkiye and the world. The mortality rate due to R. pickettii was low. Eighty-one percent of the specimens were in the pediatric intensive care unit and 61% was associated with the outbreak. The importance of hospital infection control measures in preventing R. pickettii and similar outbreaks were emphasized. A limited number of studies have been conducted on this subject in Türkiye, and we believe that our study will contribute to the literature.

Uyku uyanıklık siklusu, dikkat, vücut ısısı, bazı hormonların salınımı gibi çeşitli fizyolojik sistemler ve davranışlar sirkadiyen sistem adı verilen 24 saatlik bir döngüyle yönetilmektedir. Sirkadiyen ritmin düzenlenmesinde birçok dış uyarıcı olmakla birlikte en güçlü çevresel uyarıcı ışık-karanlık siklusudur. Körlüğü olan bireylerde ışık uyarısının alınamamasına bağlı olarak sirkadiyen sistemde bozulmalar meydana gelir. Bu sirkadiyen desenkronizasyona bağlı meydana gelen 24 saat olmayan uyku uyanıklık bozukluğunda uyku-uyanıklık bozukluklarına ek olarak duygudurum bozuklukları, sirkadiyen hormon düzeninin bozulmasına bağlı iştah ve sindirim problemleri meydana gelir. Klinik pratikte yeterince tanınmaması nedeniyle tanı alması sıklıkla geciken bu bozuklukta kişiler, sosyal ve akademik yaşamlarında çeşitli düzeylerde aksamalarla mücadele etmek zorunda kalır. Körlüğü olan çoğu birey sirkadiyen bozulmanın kendilerini körlükten daha çok etkilediğini bildirmiştir. Yirmi dört saat olmayan uyku uyanıklık bozukluğunun tedavisinde davranışçı yöntemlere ek olarak başlıca melatonin ve melatonin agonisti tasimelteon kullanılmaktadır. Kör bireylerde uyku düzeni, melatonin ve analoglarının kullanımı veya rezidüel görme varsa fototerapi ile daha normal hale getirilebildiğinden, bozuklukların tanınması aynı zamanda tedavi ile de ilgilidir. Bu nedenle oftalmologlar tarafından akılda tutulması gereken önemli bir konu da körlük yakınması ile başvuran bireylerde uyku sorunlarının da araştırılması ve buna yönelik tedavinin planlanmasıdır.

OBJECTIVE It is aimed to compare the hybrid radiotherapy (RT) plans according to three-dimensional field-in-field (FIF), intensity-modulated RT (IMRT), and volumetric-modulated arc therapy (VMAT) techniques in RT applied to the whole breast volume after breast-conserving surgery. METHODS Based on the simulation images of 31 consecutive patients who received whole breast RT, a dose of 50 Gy (25 fractions) was prescribed to the planned treatment volume (PTV) with 6 MV X-rays, five new plans were created, respectively (FIF, VMAT, IMRT, H-VMAT, and H-IMRT). Homogeneity criteria for PTV, volume-dose criteria for peripheral critical organs, and MU values of the plans were evaluated separately for each plan. Subgroup analyses were performed for the left- and right-sided patients. RESULTS Both hybrid plans produced a more homogeneous plan at the target volume compared to the other three techniques (HI; 0.14, 0.14, 0.16, 0.12, and 0.13, p<0.001, respectively). Again, smaller values for D2% were obtained with both hybrid techniques (53.25, 53.24, 53.8, 52.41, and 52.47 Gy, respectively, p<0.001). The mean heart dose for the left-sided irradiations was 3.54, 3.40, 4.33, 3.49, and 3.79 Gy for the five techniques, respectively (p=0.029). Compared with FIF with the other four techniques for the left-sided irradiations, the LAD D 10% value was significantly reduced (p<0.001). CONCLUSION Hybrid plans provide a more homogeneous dose distribution compared to the use of other techniques alone, while at the same time, it allows reducing the ipsilateral lung and heart doses.

Objective: The aim of this study was to determine the levels of superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPx), catalase (CAT), and malondialdehyde (MDA) in the patients infected with Fasciola hepatica and establish whether these parameters differ among the patients with fascioliasis. Methods: The patient group consisted of 140 individuals with F. hepatica seropositive; the control group consisted of 140 healthy individuals who tested negative for this parasite and had no other diseases. The patient group consisted of individuals with no chronic diseases other than fascioliasis; in both the patient and the control groups, the subjects had no unhealthy habits such as smoking and alcohol consumption, etc. The blood samples taken to diagnose fascioliasis were evaluated by the ELISA method. The samples were studied according to the kit procedures for SOD, CAT, GPx and MDA markers. Results: In this study, 43.6% of 140 individuals in the patient group infected with F. hepatica had CAT (p=0.001), 35% had GPx (p=0.001), 12.9% had SOD (p=0.002), 90.7% had MDA (p=0.001). There was found a statistically significant difference between the patient and the control group in terms of the positivity of these four parameters. Conclusion: As a result, a statistically significant relationship was found between the increase in the SOD, GPx, CAT, and MDA levels and fascioliasis. The high rate of MDA revealed that oxidative stress occurred in patients with fascioliasis, resulting in an increased activity of SOD, GPx, and CAT.

Amaç: Büyük gölet salyangozu olarak bilinen Lymnaea stagnalis, zoonoz özellikte bir parazit olan Fasciola hepatica’nın ara konaklarından birisidir. Bu çalışmada Ağrı ili civarında toplanan L. stagnalis türü salyangozlarda F. hepatica’nın larval formlarının polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) ile belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada Ağrı ilinden toplam 150 adet L. stagnalis türü salyangoz toplanmıştır. Laboratuvara getirilen tatlı su salyangozları diseke edildikten sonra yumuşak dokuları mikroskop altında incelenmiştir. Diseke edilen salyangozlara DNA ekstraksiyonu işlemi yapılmıştır. DNA ekstraksiyonu sonrasında sitokrom c oksidaz alt birimi 1 gen bölgesini hedefleyen primerler kullanılarak PZR işlemi gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Mikroskobik bakıda F. hepatica’nın larval formları tespit edilememiştir. Ancak PZR işlemi sonrasında yapılan analizde iki (%1,3) L. stagnalis tatlı su salyangozunun F. hepatica’nın larval formlarıyla enfekte olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Sonuç: Çalışma bölgesinde, L. stagnalis'in F. hepatica’ya ara konaklık yaptığı belirlenmiştir.