Bu makalenin amacı, sağlık çalışanlarının (doktor, tıp öğrencisi ve eczacı),hastaların ve MDR uzmanlarının; a)geleneksel ve tamamlayıcı tıp tanımlarınınne olduğunu b)bireylerin sağlıklarına kavuşabilmek için geleneksel tedavininöngördüğü yeme-içme davranışlarına yönelmelerine nasıl baktıklarını c) buuygulamaların tercih edilmesinde neleri etkili gördüklerini tespit etmekd)GETAT uygulamaları ile dini inanç arasında ilişki kurup kurmadıklarınıbelirlemek ve e)inanç ve sağlık arasındaki bağlantıyı nasıl ele aldıklarını ortayaçıkarmaktır. Bir durum çalışması olarak nitel desende kurgulanan makaledeveriler, yarı yapılandırılmış görüşmelerle toplanmıştır. Araştırmanın çalışmagrubu, hastalar, sağlık çalışanları ve MDR uzmanları olmak üzere toplam 23kişiden (17-59 yaş aralığında, 13 kadın ve 10 erkek) oluşmaktadır. Grubunoluşturulmasında maksimum çeşitlilik örneklemeyi de içeren amaçlı örneklemeyönteminden yararlanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, sağlık çalışanlarınınçoğunlukla “alternatif tıp” kavramının kullanımına; kısmen de “tamamlayıcı tıp”kavramına karşı olup; “bütünleyici tıp” ile “geleneksel tıp” kavramlarına dahamakul yaklaştıkları görülmüştür. Hastalar arasında en yoğun kullanım “alternatiftıp” şeklindedir. Genel olarak doktorlar ve eczacılar GETAT eğitimlerini,geleneksel bilgilerin göz ardı edilmemesi gerekliliğinden hareketledesteklemekte ancak eğitimde uzlaşma ve alan denetimini gerekli görmektedir.Hastalar ve MDR uzmanları inanç ve sağlık ilişkisini dini yönelimleri ileilişkilendirmeye meyilli ve GETAT’ı dini yaşantıya daha yakın bulurken, sağlıkçalışanları bu ilişkiyi tedaviye ve hekime inanç bağlamında algılamakta veGETAT’ı çoğunlukla dini çevrelerce suiistimal edilmeye açık bir sağlık yönelimi olarak değerlendirmektedir.