İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ

YILDIRIM, ENGİN; Yildirim, Ozen

İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ

Engin YILDIRIM, (Honaz Adil Akan Ortaokulu, Denizli, Türkiye)

Özen YILDIRIM (PAU Eğitim Fakültesi, Ölçme ve Değerlendirme Anabilim Dalı, Denizli, Türkiye)

Milli Eğitim

6 1

Yıl: 2020 Cilt: 49 Sayı: 228 Sayfa Aralığı: 7 - 37 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 24-08-2021

İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ

Öz:

Eğitim öğretimin verimli olabilmesi açısından ders planlamaönemli bir yere sahiptir. Öğretimin planlanması öğretmenin veriminiartırır ve düzenli bir şekilde çalışmasını sağlayarak öğrencilerin gelişimine destek olur. Bu nedenle her öğretmenin ders planlama yeterliklerine yeterince sahip olması beklenmektedir. Araştırmanın amacı ilkokulve ortaokul öğretmenlerinin ders planlama yeterlik algılarını ve bu algılarının ilgili değişkenler bakımından farklılaşıp farklılaşmadığını saptamaktır. Araştırmanın modeli nicel araştırmalardan tarama niteliğindedir. Veriler “Ders Planlama İçin Yeterlik Ölçeği (DPYÖ)” ve anket formuile elde edilmiştir. Araştırmanın verileri Denizli ili Pamukkale ilçesindeki 20 ilkokul ve 18 ortaokulda görev yapan 268 öğretmenden toplanmıştır. Araştırma sonucunda, öğretmenlerin ders planlama yeterliği algılarıbakımından kendilerini oldukça yüksek düzeyde gördükleri, öğretmenlerin büyük çoğunluğunun daha önce ders planlamaya ilişkin bir eğitimalmadığı, öğretmenlerin neredeyse tamamının ders planlamanın gerekliolduğunu düşündükleri ve ders planlamayı bir külfet olarak görmedikleri görüşleri belirlenmiştir. Ayrıca öğretmenlerin ders planlama yeterliği algılarının cinsiyet, mesleki kıdem, çalışılan okul türü ve külfet algısıbakımından farklılaştığı sonuçlarına da ulaşılmıştır.

Anahtar Kelime:

INVESTIGATION OF LESSON PLANNING COMPETENCIES OF PRIMARY AND SECONDARY SCHOOL TEACHERS

Öz:

Lesson planning has an important role for education to be efficient. The planning of instruction increases the teacher’s efficiency and helps the students to be trained according to their interests, desires and competencies by providing them to work regularly. For this reason, it is expected that each teacher must have sufficient course planning competencies. The aim of this study is to determine the primary school and secondary school teachers’ course planning competencies and course planning competencies in terms of some teacher related variables. The model of the study is survey model. The data were obtained by “The Competency Scale of Lesson Planning” and survey form developed by the researchers. The scales were applied to 268 teachers working in 20 primaries and 18 secondary schools in Pamukkale, Denizli. As a result of the research, it has seen that Teachers consider themselves quite sufficient in terms of lesson planning competency, although most of the teachers did not attend any training courses about lesson planning before. Also almost all of the teachers think that lesson planning is necessary, and that they did not consider course planning as a burden. The perceptions of course planning competency differed in terms of gender, professional seniority, type of school worked and burden perception.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

ABAZAOĞLU, I., YILDIRIM, O. ve YILDIZHAN, Y. (2014). “Türkiye’nin öğretmen profili.” Electronic Turkish Studies, 9(2), 1-20. https://doi.org/10.7827/turkishstudies.6491.
AŞİROĞLU, S., ve KOÇ-AKRAN, S. (2018). “Öğretmen adaylarının ders planlarının ve öğretim uygulamalarının incelenmesi.” E-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5(3), 1-13.
AYKAÇ, N. (2014). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
BESVİNİCK, S. L. (1960). “An effective daily lesson plan.” The Clearing House, 7(34), 431-433. https://doi.org/10.1080/00098655.1960.11475761
BOZASLAN, H., GENÇ, G., KAYA, A. ve MERTER, F. (2012). “Öğretmenlerin dersi planlama, ortam ve materyal hazırlama yeterlikleri ile sosyo-kültürel özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi.” Kuramsal Eğitim Bilim Dergisi, 5(4), 433- 453.
BUDAK, Y. ve DEMİREL, Ö. (2003). “Öğretmenlerin hizmetiçi eğitim ihtiyacı.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 33(33), 62-81.
BULUT, İ. (2014). “Öğretmenlerin öğrenme ve öğretme sürecine ilişkin yeterlik algıları.” İlköğretim Online, 13(2), 577-593.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2019). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
COŞGUN, E., GELEN, İ. ve ÖZTÜRK, E. (2009). “Türkçe öğretmeni adaylarının öğretimi planlama, uygulama ve değerlendirme yeterlik algıları.” Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(12).
COPRİADY, J. (2014). “Teachers competency in the teaching and learning of chemistry practical.” Mediterranean Journal of Social Sciences, 5(8), 312-318. https://doi. org/10.5901/mjss.2014.v5n8p312.
DEMİREL, Ö. (2007). Öğretme sanatı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
DOĞAN, Y. (2010). “Fen ve teknoloji dersi programının uygulanması sürecinde karşılaşılan sorunlar.” Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 86-106.
FARRELL, T.S.C. (2002). Lesson planning. In J. C. Richards & W. A. Renandya (Eds.), Methodology in Language Teaching: An Anthology of Surrent Practice (pp. 30- 39). New York, Cambridge University Press.
HALL, T. J. & SMİTH, M. A. (2012). “Teacher planning, ınstruction and reflection: What we know about teacher cognitive processes.” Quest, 58(4), 424-442. https://doi.org/10.1080/00336297.2006.10491892. HU, L.T. and BENTLER, P.M. (1999), “Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: conventional criteria versus new alternatives.” Structural Equation Modeling, 6 (1), 1-55. https://doi.org/10.1080/10705519909540118.
JOHN, P.D. (1991). “A qualitative study of british student teachers’ lesson planning perspectives.” Journal of Education for Teaching, 17(3), 301-320.
JÖRESKOG, K. G., & SÖRBOM, D. (1993). Lisrel 8: Structural equation modeling with the SIMPLIS command language. Scientific Software International.
KABLAN, Z. (2012). “Öğretmen adaylarının ders planı hazırlama ve uygulama becerilerine bilişsel öğrenme ve somut yaşantı düzeylerinin etkisi.” Eğitim ve Bilim, 163(37), 239-253.
KARACAOĞLU, Ö.C. (2008). “Öğretmenlerin yeterlilik algıları.” Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 70-97. https://doi.org/10.1080/026029303 2000066227.
KARASAR, N. (1998). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KHAN, I. A. (2011). “Lesson planning for reading: an effective teaching strategy in EFL classrooms.” Elixir Social Studies, 37, 3958-3964.
KILIÇ, D., NALÇACI, A. ve ERCOŞKUN, M.H. (2004). “İlköğretimde değişen planlar ve karşılaşılan problemler.” XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz 2004 İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
KILIÇ, D. (2010). “Yenilenen ilköğretim programlarında planlama ve öğretmenlerin hazır planlarla ilgili görüşlerinin incelenmesi.” Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 1-19.
KOÇ, C. ve YILDIZ, H. (2012). “Öğretmenlik uygulamasının yansıtıcıları: Günlükler.” Eğitim ve Bilim, 37(164), 223-236.
KOPAR, T.N., KAYGISIZ, F. N. ve BOZ-YAMAN, B. (2019). “Matematik dersi aday öğretmenlerin öğretim pratiklerine dair yansıtmaları.” 4. Uluslararasklerine dair yansN, B. (2019). . . (2019). ızyumu (s. 542-551) içinde, İzmir.
KURAN, K. (2011). Sınıfta öğrenme-öğretme sürecinin yönetimi. M. Şişman (Edt.) Sınıf Yönetimi, 165-183, Ankara: Pegem Yayıncılık..
KÜÇÜKAHMET, L. (2005). Öğretimde planlama ve değerlendirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
MİLLÎ EĞİTİM BAKANLIĞI. (t.y.). “Okullar ve diğer kurumlar.” Erişim adresi: https://www.meb.gov.tr/baglantilar/okullar/?ILKODU=20&ILCEKODU=20.
MİLLÎ EĞİTİM BAKANLIĞI (2003). Eğitim ve öğretim çalışmalarının planlı olarak yürütülmesine ilişkin yönerge. Tebliğler Dergisi. Ağustos 2003, 66(2551). Ankara, MEB Yayımlar Dairesi Başkanlığı.
MİLLÎ EĞİTİM BAKANLIĞI, Öğretmen Yetiştirme ve Geliştirme Genel Müdürlüğü (2017). “Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri.” Erişim adresi: http://www. oyegm.meb.gov. tr/yet/index
MOORE, K.D. (2001). Classroom teaching skills. Newyork: McGraw-Hill Companies.
OĞUZ, A. ve BAYINDIR, N. (2009). “İlköğretim okulu öğretmenlerinin öğretimi planlamaya ilişkin görüşleri.” İlköğretim Online, 8(3), 901-922.
ÖZÇELİK, D.A. (2014). Eğitim programları ve öğretim (Genel öğretim yöntemi). Ankara: Pegem Akademi.
ÖZDEMİR, S. M. (2008). “Sınıf öğretmeni adaylarının öğretim sürecine ilişkin öz-yeterlik inançlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 54, 277-306.
SENEMOĞLU, N. (2003). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Ankara: Gazi Kitabevi.
SERİN, M.K. ve KORKMAZ, İ. (2014). “Sınıf öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim ihtiyaçlarının analizi.” Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (1), 155-169.
SHARMA, S., MUKHERJEE, S., KUMAR, A., & DİLLON, W. R. (2005). “A simulation study to investigate the use of cutoff values for assessing model fit in covariance structure models.” Journal of Business Research, 58(7), 935-943.
SÖNMEZ, V. (2017). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara Anı Yayıncılık.
SÜMER, N. (2000), “Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar.” Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-73.
SÜRAL, S. (2019). “An examination of pre-service teachers’ competencies in lesson planning.” Journal of Education and Training Studies, 3(7), 1-13. http://dx.doi. org/10.1080/00220272.2012.675355.
TABACHNİCK, B. G., FİDELL, L. S., & ULLMAN, J. B. (2007). Using multivariate statistics (Vol. 5). Boston, MA: Pearson.
TAN, Ş., KAYABAŞI, Y. ve ERDOĞAN, A. (2002). Öğretimi planlama ve değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
TANRISEVEN, I. (2015). Öğretimde planlama. İçinde, T. Yanpar-Yelken & C. Akay. (Ed.), Öğretim ilke ve yöntemleri, 43-76, Ankara: Anı Yayıncılık.
TAŞDEMİR, M. (2006). “Sınıf öğretmenlerinin planlama yeterliklerini algılama düzeyleri.” Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), 287-307.
TAŞGIN, A., & SÖNMEZ, S. (2013). “Öğretmenlik mesleği genel yeterliklerinin sınıf öğretmenleri ve sınıf öğretmeni adaylarının görüşlerine göre değerlendirilmesi.” Middle Eastern & African Journal of Educational Research, 3, 80-90.
ÜNVER, G. (2002). “Okulöncesi eğitimi öğretmen adaylarının ders planı modelleri.” Eğitim ve Bilim, 27(126), 62-69.
YAVUZ, M., ÖZKARAL, T., & YILDIZ, D. (2015). “The teacher competencies and teacher education in international reports.” SDU International Journal of Educational Studies, 2(2), 60-71.
YILMAZ, K. ve ÇOKLUK-BÖKEOĞLU, Ö. (2008). “İlköğretim okulu öğretmenlerinin yeterlik inançları.” Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(2), 143-167.
YINGER, R.J. (1980). “A Study of Teacher Planning.” The Elemantary School Journal, 80(3), 107-127.
ZASKİS, R., LİLJEDAHL, P. ve SİNCLAİR, N. (2009). “Lesson plays: Planning teaching versus teaching planning.” For the Learning of Mathematics, 1(29), 40-47.

APA	YILDIRIM E, Yildirim O (2020). İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. , 7 - 37.
Chicago	YILDIRIM ENGİN,Yildirim Ozen İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. (2020): 7 - 37.
MLA	YILDIRIM ENGİN,Yildirim Ozen İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. , 2020, ss.7 - 37.
AMA	YILDIRIM E,Yildirim O İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. . 2020; 7 - 37.
Vancouver	YILDIRIM E,Yildirim O İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. . 2020; 7 - 37.
IEEE	YILDIRIM E,Yildirim O "İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ." , ss.7 - 37, 2020.
ISNAD	YILDIRIM, ENGİN - Yildirim, Ozen. "İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ". (2020), 7-37.

APA	YILDIRIM E, Yildirim O (2020). İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. Milli Eğitim, 49(228), 7 - 37.
Chicago	YILDIRIM ENGİN,Yildirim Ozen İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. Milli Eğitim 49, no.228 (2020): 7 - 37.
MLA	YILDIRIM ENGİN,Yildirim Ozen İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. Milli Eğitim, vol.49, no.228, 2020, ss.7 - 37.
AMA	YILDIRIM E,Yildirim O İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. Milli Eğitim. 2020; 49(228): 7 - 37.
Vancouver	YILDIRIM E,Yildirim O İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ. Milli Eğitim. 2020; 49(228): 7 - 37.
IEEE	YILDIRIM E,Yildirim O "İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ." Milli Eğitim, 49, ss.7 - 37, 2020.
ISNAD	YILDIRIM, ENGİN - Yildirim, Ozen. "İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN DERS PLANLAMA YETERLİKLERİNİN İNCELENMESİ". Milli Eğitim 49/228 (2020), 7-37.